***Μια... σύγκριση για την εκδίκαση των αθλητικών υποθέσεων στα πειθαρχικά όργανα
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ
Άμεση, χωρίς κανένα ουσιαστικό κόστος, αποτελεσματική εναντίον της γηπεδικής βίας και προωθητική μιας, προσδοκώμενης από όλους υποτίθεται, νέας τάξης πραγμάτων στο κανονιστικό οπλοστάσιο του ελληνικού ποδοσφαίρου, μεταρρύθμιση: Η κατάργηση στο τέλος αυτής της περιόδου και ενόψει της επόμενης αυτής της συγκλονιστικής, μοναδικής στα παγκόσμια χρονικά αστειότητας που αποκαλείται «εκδίκαση ποδοσφαιρικών πειθαρχικών υποθέσεων ενώπιον των πειθαρχικών επιτροπών».
Αυτή η παρανοϊκή διαδικασία που παραπέμπει ευθέως στις χειρότερες εγχώριες παραδόσεις της τακτικής δικαιοσύνης, που υιοθετεί με μια απίστευτη ευκολία όλους τους νομικισμούς και τις αντίστοιχες δικηγορικές ντρίμπλες, που καταλήγει αυτονομείται από τους ίδιους τους «λειτουργούς της» και που οδηγεί, σχεδόν πάντα, σε δημόσιες διατυπώσεις γραφικών υπερασπιστικών απόψεων ( με την απαίτηση μάλιστα να γίνονται και δεκτές) είναι η ίδια παραγωγός βίας, ενισχύει στον ανώτατο βαθμό τις οπαδικές αντιπαραθέσεις και θυσιάζει στο βωμό μιας επαρκούς (υποτίθεται) υπεράσπισης όλες τις κατακτήσεις του αθλήματος, όπως αυτές προκύπτουν από τη Ρήτρα Ανεξαρτησίας του.
Ο μύθος του δήθεν «φυσικού δικαστή», που παράγει αυτόματα και ένα «φυσικό υπερασπιστή» έχει καταργηθεί στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο εδώ και δεκαετίες. Στην ουσία δεν υπήρξε ποτέ.
Το ίδιο πρέπει, επειγόντως και χωρίς καμία διάθεση ισορροπιών, να συμβεί και στο ελληνικό ποδόσφαιρο με μια απλή κανονιστική τροποποίηση στον Κανονισμό Λειτουργίας των Πειθαρχικών Επιτροπών (έχω την εντύπωση πως ήδη πρέπει περιγραφικά να αναφέρεται).
Φύλλο αγώνα, εκθέσεις αρμοδίως διορισμένων παρατηρητών (αγώνα και ασφαλείας), τυπική κλήση σε απολογία πριν από 48 ώρες, κατάθεση (εάν ο πειθαρχικά ελεγκτέος επιθυμεί) υπομνήματος και συνεδρίαση του οργάνου για απόφαση. Η ίδια, ακριβώς, διαδικασία και στην εφέσεων ( το Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου είναι άλλη υπόθεση και συγκροτείται, από την ίδια τη FIFA, διαφορετικά).
Και για του λόγου το αληθές: Ρωτήστε όσους είχαν την κακή τύχη να ελεγχθούν πειθαρχικά από την UEFA ή τη FIFA να σας ενημερώσουν για τη διεθνή πρακτική.
Διανοήθηκε ποτέ κανείς από αυτούς διαδικασία με μάρτυρες, με δημόσιες συνεδριάσεις σε απευθείας μετάδοση , με προέδρους και μέλη δικαστηρίου, με ερωτήσεις και απαντήσεις, με εκδικάσεις και όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που βιώνει το άθλημα στην ελληνική εκδοχή του;
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ
Άμεση, χωρίς κανένα ουσιαστικό κόστος, αποτελεσματική εναντίον της γηπεδικής βίας και προωθητική μιας, προσδοκώμενης από όλους υποτίθεται, νέας τάξης πραγμάτων στο κανονιστικό οπλοστάσιο του ελληνικού ποδοσφαίρου, μεταρρύθμιση: Η κατάργηση στο τέλος αυτής της περιόδου και ενόψει της επόμενης αυτής της συγκλονιστικής, μοναδικής στα παγκόσμια χρονικά αστειότητας που αποκαλείται «εκδίκαση ποδοσφαιρικών πειθαρχικών υποθέσεων ενώπιον των πειθαρχικών επιτροπών».
Αυτή η παρανοϊκή διαδικασία που παραπέμπει ευθέως στις χειρότερες εγχώριες παραδόσεις της τακτικής δικαιοσύνης, που υιοθετεί με μια απίστευτη ευκολία όλους τους νομικισμούς και τις αντίστοιχες δικηγορικές ντρίμπλες, που καταλήγει αυτονομείται από τους ίδιους τους «λειτουργούς της» και που οδηγεί, σχεδόν πάντα, σε δημόσιες διατυπώσεις γραφικών υπερασπιστικών απόψεων ( με την απαίτηση μάλιστα να γίνονται και δεκτές) είναι η ίδια παραγωγός βίας, ενισχύει στον ανώτατο βαθμό τις οπαδικές αντιπαραθέσεις και θυσιάζει στο βωμό μιας επαρκούς (υποτίθεται) υπεράσπισης όλες τις κατακτήσεις του αθλήματος, όπως αυτές προκύπτουν από τη Ρήτρα Ανεξαρτησίας του.
Ο μύθος του δήθεν «φυσικού δικαστή», που παράγει αυτόματα και ένα «φυσικό υπερασπιστή» έχει καταργηθεί στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο εδώ και δεκαετίες. Στην ουσία δεν υπήρξε ποτέ.
Το ίδιο πρέπει, επειγόντως και χωρίς καμία διάθεση ισορροπιών, να συμβεί και στο ελληνικό ποδόσφαιρο με μια απλή κανονιστική τροποποίηση στον Κανονισμό Λειτουργίας των Πειθαρχικών Επιτροπών (έχω την εντύπωση πως ήδη πρέπει περιγραφικά να αναφέρεται).
Φύλλο αγώνα, εκθέσεις αρμοδίως διορισμένων παρατηρητών (αγώνα και ασφαλείας), τυπική κλήση σε απολογία πριν από 48 ώρες, κατάθεση (εάν ο πειθαρχικά ελεγκτέος επιθυμεί) υπομνήματος και συνεδρίαση του οργάνου για απόφαση. Η ίδια, ακριβώς, διαδικασία και στην εφέσεων ( το Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου είναι άλλη υπόθεση και συγκροτείται, από την ίδια τη FIFA, διαφορετικά).
Και για του λόγου το αληθές: Ρωτήστε όσους είχαν την κακή τύχη να ελεγχθούν πειθαρχικά από την UEFA ή τη FIFA να σας ενημερώσουν για τη διεθνή πρακτική.
Διανοήθηκε ποτέ κανείς από αυτούς διαδικασία με μάρτυρες, με δημόσιες συνεδριάσεις σε απευθείας μετάδοση , με προέδρους και μέλη δικαστηρίου, με ερωτήσεις και απαντήσεις, με εκδικάσεις και όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που βιώνει το άθλημα στην ελληνική εκδοχή του;