Τα είπε, δεν την άκουσαν, θα πληρώσουν…


***Η δημόσια υπόμνηση της FIFA για την προσδοκώμενη ποινή, η βαθύτατα ποδοσφαιρική αντίδρασή της και … ένα μαύρο φίδι!
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ

Στη διάσημη, πλέον, επιστολή του, για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου,  ο επικεφαλής της Επιτροπής Παρακολούθησης της FIFA κ. Χέρμπερτ Χούμπελ επιχείρησε, με το τακτ που διακρίνει τους διπλωμάτες της διεθνούς ποδοσφαιρικής γραφειοκρατίας, να περιγράψει, εμμέσως πλην σαφώς, την ποινή σε βάρος του Π.Α.Ο.Κ. με την οποία η διεθνής ομοσπονδία θα ήταν ικανοποιημένη.
Η σαφής αναφορά στην επιστολή του στην ακαριαία αντίδραση της E.C.A., η οποία «δια περιφοράς» διέγραψε την ελληνική ομάδα από τις τάξεις της δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια «ευγενική» δημόσια υπόμνηση προς την «ελληνική αθλητική δικαιοσύνη» (sic) για το είδος της ποινής που θα ικανοποιούσε τη διεθνή ποδοσφαιρική έννομη τάξη.
Μια ποινή ακραία, εν πολλοίς, «άδικη», ίσως, αλλά βαθύτατα ποδοσφαιρική και ικανή να αντισταθμίσει την πρωτοφανή αρνητική δημοσιότητα που εισέπραξε το ποδόσφαιρο από την εικόνα ενός προέδρου που περιφέρεται εκτός ελέγχου σε ένα αγωνιστικό χώρο, διεκδικώντας με το χέρι στο πιστόλι, ένα δίκιο όπως αυτός το κατανόησε ή όπως – ακόμη χειρότερα – οι διάφοροι καλοπληρωμένοι σφουγγοκωλάριοι, που περιφέρονται γύρω του, τον έκαναν να πιστέψει. Άλλωστε κανείς δεν είπε ποτέ ότι οι ποδοσφαιρικές ποινές ακολουθούν τις λογικές και τους τακτικισμούς της κανονικής δικαιοσύνης. Για το λόγο αυτό ο όρος στην ποδοσφαιρική διάλεκτο είναι «διαιτητική επίλυση διαφορών» και όχι «ποινική διαδικασία».
Τι εισέπραξε; Μια ποινή «ελληνικής τακτικής δικαιοσύνης» με έντονη την κυβερνητική μεθόδευση ως προς την ημέρα και τους όρους δημοσιοποίησης. Μια ποινή, που δεν αντιστοιχεί ούτε στο ελάχιστο των προβλεπομένων στον πειθαρχικό κώδικα, η οποία μόνο ως συγκερασμός, για άγνωστο λόγο και με βάση καθεστυκίες δικαστικές πρακτικές, των κανονικών ποινών μπορεί να εισπραχθεί. Μια ποινή που σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται ότι ικανοποιεί τις προσδοκίες της κορυφαίας ομοσπονδίας στον πλανήτη. Στην ουσία πρόκειται για μια ποινή που πατάει με εξαιρετική αποτυχία σε δύο βάρκες, προκαλεί με την «επιμελώς ατημέλητη» αφέλεια της και, όπως όλοι πιστεύουν, είναι ευθέως ανάλογη με τις γνωστές από ετών πλέον «κυβερνητικές ευαισθησίες» και προτιμήσεις.
Είναι σαφές πως η FIFA αντιμετωπίζει, στην παρούσα φάση και με δική της ευθύνη, ένα κολοσσιαίων διαστάσεων, πολιτικό πρόβλημα με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τρία χρόνια πριν (2015) σύρθηκε, με μια σειρά από κατασκευασμένες σε επιχειρηματικά υπόγεια με την αμέριστη συνδρομή πληρωμένων παπαγάλων καταγγελίες επικοινωνιακού χαρακτήρα, στην επιλογή να καταστεί επίσημος συνομιλητής μιας κυβέρνησης και να παρακάμψει, να αγνοήσει παντελώς, την εθνική ομοσπονδία.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, ανακαλύπτει έντρομη, πως όσα είχαν τεθεί στο τραπέζι, είτε με την μορφή «εξακριβωμένων πληροφοριών», είτε «ως εισαγγελικά δεδομένα», είτε ως «ανακριτικά πορίσματα» και την οδήγησαν να συμφωνήσει με την κυβέρνηση σε συγκεκριμένες ενέργειες ( απομάκρυνση εκλεγμένης διοίκησης της Ε.Π.Ο. δια της μεθόδου των κακουργηματικών διώξεων, διορισμός μιας αποκλειστικά κυβερνητικής Επιτροπής Εξομάλυνσης, αποψίλωση της Ε.Π.Ο. από όλα τα βασικά της στελέχη δια της απόλυσης κ.λ.π.) και, στη συνέχεια, να ευλογήσει την εκλογή μιας νέας διοίκησης ήταν, στην καλύτερη εκδοχή τους, «ένας εφιάλτης διαρκείας».
Το πρωτάθλημα που ξεκίνησε με κορυφαίες καταστατικές και κανονιστικές παρανομίες τον περασμένο Σεπτέμβριο και ολοκληρώνεται (;) στο επόμενο χρονικό διάστημα τη στοιχειώνει. Δεν διανοείται ότι συνέπραξε σε κορυφαίες παραβάσεις κανονισμών, ότι έγινε μέρος του προβλήματος σε κατασκευασμένες διώξεις, ότι συμφώνησε σε καταστροφές προσωπικοτήτων, ότι συνέδραμε στην κυριαρχία μιας κανονικής εγκληματικής οργάνωσης. Τρελαίνεται να ανακαλύπτει ότι υπεκλάπει η σύμφωνη γνώμη της για να παραδοθεί ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο στον πιο ασφυκτικό κυβερνητικό έλεγχο και να διαμορφωθεί αυτή η αποκρουστική δημόσια εικόνα «να φτερνίζεται η κυβέρνηση και να παθαίνει πνευμονία η Ε.Π.Ο.».
Την εξαιρετικά δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται επιτείνει το γεγονός πως η υπεράσπιση της δημόσιας εικόνας της προϋποθέτει την αδυναμία της να παραδεχθεί δημόσια τις αστοχίες της, καθώς σε μια ανάλογη περίπτωση θα υποθηκεύσει το τεκμήριο της αυθεντίας το οποίο περιπλέκεται δραματικά με την βασική πηγή της εξουσίας της.
Η FIFA διαβιεί πλέον, σε σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο, ως «οριακός άνθρωπος». Με άλλα λόγια βιώνει το δράμα μιας πορείας στην κόψη του ξυραφιού.
Έχει πλήρως παραδεχθεί – προκύπτει σε δεύτερη και τρίτη ανάγνωση από την επιστολή του κ. Χούμπελ και από τις διάφορες διαρροές για σημαντικότατες στιχομυθίες του ή κρυφές επιθυμίες του ως προς την προσδοκώμενη ποινή – την απόλυτη αστοχία της στην επίλυση της ελληνικής κρίσης. Έχει, επίσης, αποδεχθεί – και αυτό προκύπτει από μια απλή παράθεση των προσώπων που πρωτοχειρίστηκαν το 2015 τις πρώτες φάσεις του ελληνικού προβλήματος-  την παντελή αδυναμία της να αφομοιώσει την κρίση αυτή και να την προσωποποιήσει, διαφεύγοντας δια της οδού του αποδιοπομπαίου τράγου. Είναι ποτέ δυνατόν να σκεφθεί κανείς ότι η FIFA θα εγκαλέσει σήμερα, τρία χρόνια μετά, για όσα έγιναν στην Ελλάδα, στα γήπεδα και στις αίθουσες των ανακριτών και των εισαγγελέων, τον νυν πρόεδρό της και τον ισχυρό άνδρα της UEFA;
Τι απομένει; Να δικαιωθεί με κάθε κόστος η αυθεντία της. Δηλαδή, να φάει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το μαύρο φίδι την ηγετική ομάδα της Ε.Π.Ο., στην οποία με μεγάλη ευκολία μπορούν να μετατεθούν (όχι πως δεν τις δικαιούται ως ένα βαθμό, δηλαδή) οι ευθύνες του κορυφαίου, σε παγκόσμια κλίμακα, φιάσκου μιας ποδοσφαιρικής εξομάλυνσης που κατάντησε λαϊκή κωμωδία και προκάλεσε δεκάδες περισσότερα προβλήματα από όσα, υποτίθεται, κλήθηκε να επιλύσει. Στη θέση της με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα τοποθετηθεί μια άλλη, εκλεγμένη ή μη δεν έχει σημασία, ικανή να κάνει τη δουλειά. Σημειωτέον πως για τις δουλειές αυτές ο χρόνος για την διεθνή ομοσπονδία δεν αποτέλεσε ποτέ σοβαρό πρόβλημα.
Στο σημείο αυτό βρισκόμαστε σήμερα, ανεξάρτητα από το εάν η εξέλιξη αυτή είναι δίκαιη ή όχι για το σύνολο ή για μέρος της διοίκησης της Ε.Π.Ο.
Κι επειδή για τη FIFA η λέξη «συγνώμη» δεν υφίσταται…