***Μια απόπειρα
πολιτικής προσέγγισης ενός πολιτικού προβλήματος που επιδέχεται μόνο μια
πολιτική λύση ή πως όλα γύρω και μέσα στο ποδόσφαιρο είναι πολιτική
Η αναζήτηση
της «φιλοσοφικής λίθου» για την μετεξέλιξη της FIFA από μια οποιαδήποτε διεθνή ομοσπονδία
ενός αθλήματος στον κορυφαίο, σε οργάνωση και επιρροή στον πλανήτη, αθλητικό
οργανισμό έχει μια και μόνη απάντηση. Την υιοθέτηση, προϊόντος του χρόνου από
την ίδρυση της και μέχρι σήμερα, της Ρήτρας Ανεξαρτησίας με βάση την οποία
οργανώνεται, λειτουργεί, διοικείται και διευθετεί τις διαφορές του το άθλημα.
Στην πρόταση
«όλα ανεξαιρέτως τα θέματα οργάνωσης, λειτουργίας, διαχείρισης, διοίκησης και
εκπροσώπησης του αθλήματος του ποδοσφαίρου ανήκουν στη FIFA και στις εθνικές ομοσπονδίες –μέλη
της, οι οποίες τα διαχειρίζονται με βάση το καταστατικό και τους κανονισμούς
τους» (αυτή είναι η Ρήτρα Ανεξαρτησίας) εμπεριέχεται η φιλοσοφία και απορρέουν οι
πολιτικές με τις οποίες διοικείται παγκοσμίως το άθλημα.
Κάθε
απόπειρα, από όπου και αν προέρχεται, ακόμη και αν έχει ως αφετηρία συγκυριακές
αποφάσεις μιας εθνικής ομοσπονδίας, να ανατραπεί η παγκόσμια αυτή πολιτική
πρόταση για την οργάνωση, τη λειτουργία και τη διοίκηση του ποδοσφαίρου
καταλήγει, με απόλυτη ασφάλεια, σε ένα κορυφαίο φιάσκο. Ο λόγος: Το κράτος,
είτε με την έννοια του γραφειοκρατικού μηχανισμού, είτε με αυτή της τακτικής
διακυβέρνησης, είναι βασικός αντίπαλος και αρνητής της Ρήτρας Ανεξαρτησίας του
ποδοσφαίρου, καθώς μέσω αυτής τίθενται κορυφαία ζητήματα εξουσίας σε ένα
πολύτιμο επικοινωνιακά χώρο η εγκατάλειψη των οποίων στο ίδιο το ποδόσφαιρο
απειλεί ευθέως την κρατική και κυβερνητική εξουσία. Με άλλα λόγια η επιβολή σε
ένα σύστημα κρατικής εξουσίας της Ρήτρας Ανεξαρτησίας κόβει τα νταραβέρια, τις
εξυπηρετήσεις, τις διαπλοκές και όλες αυτές τις κρατικές ομορφιές που
συγκροτούν κάθε φορά την κεντρική κυβέρνηση και τις κάθε λογής παραφυάδες της.
Στην Ελλάδα η
παράδοση των κυβερνητικών παρεμβάσεων στη Ρήτρα Ανεξαρτησίας είναι ισχυρή,
σταθερή και μόνιμη σχεδόν. Τελευταία, η
νομοθετική παρέμβαση Κοντονή το 2015, που με την ανοχή ή τη σύμφωνη γνώμη της UEFA (που εκπροσωπούσε και τη FIFA) για πολύ γνωστούς πλέον λόγους,
ακύρωσε την νομοθετική πρόβλεψη του 2006 ( παρ. 12 του άρθρου 29 του ν.
3479/2006) και επανέφερε στο ελληνικό ποδόσφαιρο τον πλήρη έλεγχο, σε σημείο
ασφυξίας, από το κράτος.
Ανεξαρτήτως
των ουσιαστικών λόγων (πλέον τους γνωρίζει κι η κουτσή Μαρία και δεν είναι του
παρόντος η ανάλυση τους) για τους οποίους οργανώθηκε, σχεδιάστηκε,
διευκολύνθηκε και υλοποιήθηκε αυτή η ακραία κρατική επιδρομή εναντίον του
ελληνικού ποδοσφαίρου, το βασικό ζήτημα που τίθεται είναι ότι η κατάσταση αυτή
οδήγησε, με ισχύ αυτοεπιβεβαιούμενης προφητείας, στο σημερινό μαύρο χάλι που
όμοιό του δεν έχει ξαναζήσει το ποδόσφαιρο ακόμη και σε απολύτως ανώμαλες
περιόδους.
Την ανατροπή
αυτή και τα μοιραία αποτελέσματα της βιώνει σήμερα το ελληνικό ποδόσφαιρο σε
υπερθετικό βαθμό. Ο,τι μετά τον Οκτώβριο του 2016 (όταν και εγκαταστάθηκε στην
Ε.Π.Ο. η κυβερνητική Επιτροπή Εξομάλυνσης με τις ευλογίες μιας FIFA στρεβλά και μονομερώς πληροφορημένης
για την κατάσταση του αθλήματος στην Ελλάδα και μιας UEFA σε θέση άμυνας) μέχρι και σήμερα
προέκυψε αποτελεί, στην ουσία, προϊόν
αυτής της ανατροπής του πολιτικού συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στην Ρήτρα Ανεξαρτησίας
του ποδοσφαίρου και στην απόλυτη κρατική κυριαρχία σε όλες τις λειτουργίες του.
Το άθλημα
έχει εκχωρήσει την ίδια την ύπαρξη του στο κράτος. Πλέον, ζει και λειτουργεί
υπό την άμεση επίβλεψη της κυβερνητικής εξουσίας, διαμορφώνει τις πολιτικές του
με βάση τις κυβερνητικές επιλογές, αποπειράται να διευθετήσει τις εσωτερικές
του διαφορές με το βλέμμα στις κρατικές και κυβερνητικές προτεραιότητες,
διαβιεί λάθρα σχεδόν στους διαδρόμους της κυβερνητικής εξουσίας. Στην ουσία
αδυνατεί απολύτως ( είναι περισσότερο
από εμφανές) να αρθρώσει τον παραμικρό ποδοσφαιρικό λόγο και αναμένει, ως άλλος
λαός του Ισραήλ, τον «κάθε κυβερνητικό
Μωυσή με τις υπουργικές δέκα ( ή και λιγότερες) εντολές» κάθε φορά.
Η Ρήτρα
Ανεξαρτησίας, ο ουσιαστικότερος μοχλός κίνησης του ποδοσφαίρου παγκοσμίως, έχει
εγκαταλειφθεί στη μοίρα της. Λοιδωρήθηκε τα προηγούμενα χρόνια από
εντεταλμένους κοντυλοφόρους σε τέτοιο βαθμό που κάθε αναφορά σε αυτή θεωρείται περίπου
ως εθνική προδοσία. Στην ακύρωση της επενδύθηκαν κορυφαίες κυβερνητικές και
κομματικές επιλογές και στηρίχθηκαν επιχειρηματικές προτεραιότητες και
σχεδιασμοί ομάδων και προέδρων.
Κι όμως,
ακόμη και σήμερα, αυτή η ταλαιπωρημένη και σχεδιασμένα συκοφαντημένη Ρήτρα
είναι η μοναδική πολιτική πρόταση στην οποία το άθλημα μπορεί να επενδύσει για
να βγει από το τούνελ της ανυποληψίας που έχει εισέλθει. Σε όσα συγκροτούν την
ίδια τη Ρήτρα και σε όσα αυτή επιβάλλει να λειτουργούν, ως σταθερές στο
ποδόσφαιρο, βρίσκεται η μόνη λύση απέναντι στην καταστροφή που με δρασκελιές πλησιάζει.
Το
περιεχόμενο της Ρήτρας είναι γνωστό και απλό. Δεν χρειάζεται συγκλονιστικές
αναλύσεις, ούτε μεγάλες εξειδικεύσεις.Το κατανοούν και οι ποδοσφαιρικά ηλίθιοι.
Η υιοθέτηση της και η θεσμική κατοχύρωσή της, με την άμεση βοήθεια της FIFA, θα οδηγήσουν σε μόνιμες λύσεις, θα
επαναφέρουν την διαταραγμένη ιεραρχία στην φυσική της θέση, θα επιβάλουν την
χαμένη ποδοσφαιρική λογική και θα επιτρέψουν στο ποδόσφαιρο να διαχειριστεί τα
του οίκου του με την δική του αποκλειστικά ευθύνη.
Τα πρακτικά
βήματα;
α. Άμεση συμφωνία
Ε.Π.Ο. με FIFA
για την επαναφορά, στο τέλος αυτής της αγωνιστικής περιόδου και ενόψει της
νέας, της απόλυτης εφαρμογής στο ελληνικό ποδόσφαιρο της Ρήτρας Ανεξαρτησίας,
όπως αυτή περιγράφεται στο καταστατικό της Διεθνούς Ομοσπονδίας αλλά και σε
αυτό της Ε.Π.Ο., με ένα νόμο και ένα άρθρο.
β. Η συμφωνία
αυτή κατατίθεται υπόψη της κυβέρνησης, για έγκριση από τη Βουλή και εφαρμογή. Διαμηνύεται,
με κάθε επισημότητα, αρμοδίως ότι κάθε κυβερνητική απόπειρα να ακυρωθεί ή να
περιοριστεί η εφαρμογή της Ρήτρας Ανεξαρτησίας θα οδηγήσει σε άμεσο grexit με αποκλειστική δική της ευθύνη.
γ. Συγκαλείται
καταστατική συνέλευση των ενώσεων – μελών της Ε.Π.Ο., κατά μήνα Ιούνιο 2018,
για την έγκριση των απαραίτητων
καταστατικών τροποποιήσεων που θα υλοποιούν την Ρήτρα Ανεξαρτησίας. Κορυφαία
μεταρρύθμιση η αλλαγή στη συγκρότηση και λειτουργία των πειθαρχικών οργάνων.
δ. Υιοθέτηση
όλων των απαραίτητων διατάξεων και προβλέψεων που θα εκσυγχρονίσουν ουσιαστικά
(και όχι με την εξομαλυντική λογική) τους ισχύοντες κανονισμούς και θα
διαμορφώσουν ένα ευρωπαϊκό κανονιστικό καθεστώς σε όλα τα επίπεδα.
ε. Διοικητική
επιβολή με κάθε μέσο σε ολόκληρη την ιεραρχία του αθλήματος της ισχύος της
εθνικής ομοσπονδίας, όπως αυτή προκύπτει από το καταστατικό και τους
κανονισμούς του ποδοσφαίρου σε παγκόσμιο επίπεδο.
στ. Παραγωγή
και εφαρμογή συγκεκριμένων και σύγχρονων πολιτικών για τα κορυφαία ζητήματα που
αφορούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο (βία, παράνομος στοιχηματισμός κ.λ.π.), χωρίς
εκπτώσεις, ατέρμονες συζητήσεις, δήθεν διαβουλεύσεις και ντε φάκτο αναγνωρίσεις
παράνομων συνομιλητών.
ζ. Συνεργασία
με την κυβέρνηση σε καθεστώς ισοτιμίας για σειρά ζητημάτων που κρίνονται (και
είναι) σημαντικά και για τα οποία η δράση του ποδοσφαίρου από μόνη της δεν
επαρκεί (βία, παράνομος στοιχηματισμός, αδειοδότηση ακαδημιών, κάρτα υγείας
ποδοσφαιριστή, άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος προπονητή, ποδοσφαιρικές υποδομές,
κίνητρα για την ποδοσφαιρική ανάπτυξη κ.λ.π.)
Με δυο λόγια.
Τα πολιτικά προβλήματα έχουν ανάγκη από πολιτικές λύσεις. Αρκεί να υφίσταται με
ομοσπονδία που ξέρει και μπορεί να σκεφτεί και να λειτουργήσει πολιτικά και μια
ομάδα εξουσίας που είναι σε θέση να διαχειριστεί ζητήματα πολιτικής δύναμης και
επιρροής από την πλευρά του ποδοσφαίρου.
Υπάρχουν πάρα
πολλές άλλες προτάσεις και ακόμη περισσότερες μπορούν να κατατεθούν. Υπεύθυνος
να τις αναγνώσει, έστω, υφίσταται κανείς;