Ο ένας ( προπονητής του Ολυμπιακού και Πορτογάλος, o Μάρκο
Σίλβα) δέχθηκε στο κεφάλι ένα μπουκάλι γεμάτο νερό την ώρα που ήταν όρθιος
μπροστά στο πάγκο της ομάδας του και καθοδηγούσε τους ποδοσφαιριστές του,
πόνεσε, ζαλίστηκε πραγματικά, έπεσε στο έδαφος. Στο πρόσωπό του εκείνη την ώρα
συνέτρεχαν όλες οι προϋποθέσεις του Πειθαρχικού Κώδικα της ΕΠΟ για να προκύψει
οριστική διακοπή του αγώνα και να τιμωρηθεί η πρωτοπόρος της εξυγίανσης
γηπεδούχος ομάδα με πολύ σκληρές ποινές έδρας και αφαίρεσης βαθμών.
Η επιθυμία του ίδιου και η σαφής σύμφωνη γνώμη της ομάδας
του να μην προκληθούν οι σοβαρότατες συνέπειες σε βάρος της αντίπαλης ομάδας
από την αλητεία ενός οπαδού τους οδήγησαν να δηλώσουν στον διαιτητή πως είναι
εντάξει στην υγεία του και χωρίς πρόβλημα, άρα να αποφασίσουν οι ίδιοι τη
συνέχιση της αναμέτρησης ανεξαρτήτως της κατάληξης που αυτή είχε.
Ο άλλος ( προπονητής του ΠΑΟΚ και Σέρβος, ο Βλάνταν Ιβιτς),
αντίπαλος του Πορτογάλου στον ανωτέρω αγώνα, δέχθηκε σε άλλο γήπεδο, σε άλλη
διοργάνωση και σε άλλη αγωνιστική περίοδο στο κεφάλι ένα μισοάδειο κουτάκι
μπύρας από την αλήτικη ενέργεια ενός ποδοσφαιρικού ζόμπι της εξέδρας. Λογικό
και ανθρώπινο ήταν να πονέσει, να ζαλιστεί πραγματικά και να πέσει στο έδαφος.
Την απόσταση από τα χαρακτηριστικά αυτά μέχρι να διακομισθεί
στο νοσοκομείο, να παραμείνει (όπως λέγεται) εκεί όλη τη νύχτα, να ζητήσει
περαιτέρω εξετάσεις, να μεταφέρεται με "αναπηρικό καροτσάκι ( έτσι
γράφτηκε), να φοράει (κατά τη μεταφορά) ειδικό επίδεσμο που κάλυπτε όλο το
κεφάλι του την γνωρίζει καλύτερα από όλους ο ίδιος. Όπως και την διαφορά (μικρή
η μεγαλύτερη) που τον χωρίζει από τον συνάδελφό του Πορτογάλο.
Είναι η ίδια ακριβώς διαφορά που χωρίζει την ομάδα του από
την ομάδα του Πορτογάλου, την ώρα που η δεύτερη συμφωνούσε στη συνέχιση του
αγώνα, ενώ η πρώτη έστελνε τον "γενικό αρχηγό της" να δηλώσει στον διαιτητή
ότι δεν μπορούν να αγωνιστούν χωρίς τον προπονητή τους.
Τελικά όλα στη ζωή είναι ζήτημα (ποδοσφαιρικού) ήθους. Και
ήττας (εντός έδρας) στον προηγούμενο αγώνα!!!!