ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΙΣΑΡΗΣ
TΟ
θέμα στο τρίγωνο Μαρινάκης-Σαββίδης-Μελισσανίδης, σε ό,τι έχει να κάνει με το
ποδοσφαιρικό κομμάτι, από την πλευρά ανθρώπων που είναι κοντά στον Ιβάν,
προσδιορίζεται ως εξής: «Ο Σαββίδης είναι της άποψης ότι αυτός ο πόλεμος πρέπει
να σταματήσει.
Δεν συμφέρει κανέναν. Και ειδικότερα όσους βάζουν λεφτά και
επενδύουν στο ποδόσφαιρο. Κατά συνέπεια, πρέπει να υπάρξει συναίνεση και να
πέσουν οι τόνοι». Θέση που, σε ό,τι έχει να κάνει με τις μεταξύ τους σχέσεις,
βρίσκει απόλυτα σύμφωνο τον Βαγγέλη Μαρινάκη (φωτό). Στον Ολυμπιακό λένε
χαρακτηριστικά: «Ούτε έχουμε δώσει τα χέρια ούτε έχουμε κάνει κάποια συμφωνία.
Αυτό που υπάρχει είναι η κοινή διάθεση για ανακωχή».
Αυτή η πολιτική βρίσκει αντίθετο τον Μελισσανίδη, που θεωρεί
ότι πρέπει να συνεχιστεί η εμπόλεμη κατάσταση με τον Ολυμπιακό. Δεν είναι
τυχαίο ότι οι διαρροές για το θέμα υπήρξαν από την πλευρά της ΑΕΚ. Αυτή όμως
είναι η βιτρίνα. Στην ΑΕΚ υποστηρίζουν ότι ο Σαββίδης τα έχει βρει καταρχήν με
τον Μαρινάκη σε επιχειρηματικό επίπεδο και δευτερευόντως για το ποδόσφαιρο. Κι
αυτό ακριβώς είναι που έχει προκαλέσει την οργή του Μελισσανίδη.
Ηδη η κάθε πλευρά της αποκαλούμενης συμμαχίας έχει αρχίσει
να μετράει τα δικά της κουκιά. Ενώ μέχρι τώρα έλεγαν έχουμε 35 ενώσεις, η
πλευρά Μελισσανίδη μιλάει για πάνω από 25 δικές της, ενώ στον ΠΑΟΚ λένε ότι η
ΑΕΚ δεν έχει παραπάνω από δέκα. Το θέμα βέβαια δεν τελειώνει ούτε εδώ ούτε
σήμερα. Θα βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη. Μέχρι να γίνουν οι εκλογές στην ΕΠΟ. Κι
επειδή η Ελλάδα είναι μικρό χωριό, τίποτα δεν πρόκειται να μείνει κρυφό. Ολα θα
βγαίνουν στη φόρα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Οταν λένε
στον ΠΑΟΚ «δεν έχουμε αντιληφθεί αλλαγή στις σχέσεις Σαββίδη-Μελισσανίδη,
τουλάχιστον στο βαθμό που γράφεται» τι εννοούν;
Στην πολιτική και στο
ποδόσφαιρο υπάρχουν μόνο συμφέροντα
ΔΕΝ καταλαβαίνω. Πού είναι το περίεργο δηλαδή αν τα σπάσανε,
που τα σπάσανε, ο Μελισσανίδης κι ο Σαββίδης; Πού είναι το περίεργο αν οι
Βαγγέλης και Ιβάν ανάψανε, που την ανάψανε, την πίπα της ειρήνης; Μελισσανίδης
και Σαββίδης (φωτό) δηλαδή γνωριζόντουσαν κι από χθες; Είχανε κάνει μαζί
φαντάροι; Ητανε στο ίδιο έτος και στο ίδιο τμήμα στο Πανεπιστήμιο; Μέχρι πριν
από τρία χρόνια αγνοούσε ο ένας την ύπαρξη του άλλου.
Ή μήπως τους είχε ενώσει η κοινή αγάπη τους για το
ποδόσφαιρο; Σε ποιο σινεμά παίζεται αυτό το έργο; Να μας το πούνε, να πάμε να
το δούμε κι εμείς. Κι όποιος μου βρει τον αμέσως προηγούμενο που είχε αγαπήσει
σφόδρα το ελληνικό ποδόσφαιρο κι είχε κάνει τον υπέρ όλων αγώνα για την
καθαρότητά του, κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον. Να το ξαναπούμε για μία ακόμα φορά:
σε τέτοιο επίπεδο ούτε φίλοι υπάρχουν ούτε εχθροί. Μόνο συμφέροντα. Οι φιλίες
και οι τσακωμοί έχουν να κάνουν μόνο με τους κοινούς θνητούς. Που για μία
κουβέντα κάποιοι κάνουνε να μιλήσουνε τριάντα χρόνια. Στην πολιτική, στο
ποδόσφαιρο, σε τέτοιου είδους νταραβέρια, υπάρχουν μόνο συμφέροντα.
Αγάπες και λουλούδια ήτανε. Αλαφούζος και Σαββίδης. Αγκαλιές
και φιλιά. Και μόλις έσκασε το θέμα με τις τηλεοπτικές άδειες, φαγωθήκανε σαν
τα σκυλιά. Ποιος μπορούσε να γράψει σενάριο ότι ο Θωμάς Μητρόπουλος θα επιστρατευόταν
από Σαββίδη - Μελισσανίδη για τις εκλογές της ΕΠΟ κόντρα στον Ολυμπιακό; Θα τον
πέρνανε με τις πέτρες. Κι αυτό τελικά δεν έγινε σε ταινία επιστημονικής
φαντασίας αλλά στην πραγματικότητα. Και οι δύο, Μελισανίδης και Θωμάς, έδωσαν
τις προάλλες το «παρών» στην πίτα της ΕΠΣ Αθηνών. Μέσω του Θωμά, άλλωστε, είδε
το φως το αληθινό ο Δημητρίου, αυτομόλησε από την παράταξη Γκιρτζίκη και
προσχώρησε στις δυνάμεις της εξυγίανσης. Εκανε λέει ανάρτηση ο Κυριάκος
Κυριάκος, ότι «ο ΠΑΟΚ συμμαχεί μόνο με τις αρχές του για καθαρό ποδόσφαιρο».
Και που το είπε τι έγινε; Μπορούσε να πει κάτι διαφορετικό;
Αν δεν διαψευδόταν έστω και μ' αυτόν τον τρόπο, η ανακωχή με τον Μαρινάκη θα
ξεσηκωνόντουσαν στη Θεσσαλονίκη να τους φάνε ζωντανούς. Οταν όλη η ύπαρξη των
ΠΑΟΚτσήδων έχει θεμελιωθεί και γαλουχηθεί στην κόντρα με τον Ολυμπιακό. Κι
επειδή η μία κουβέντα φέρνει την άλλη, να αποκαλύψω ότι πολύ περισσότερο τα
είχανε βρει κάποια στιγμή ο Μπατατούδης με τον Κόκκαλη. Οταν μάλιστα έγινε η
μεταγραφή του Βενετίδη, είχε καθαρίσει ο Κόκκαλης να γράφουνε τα πρωτοσέλιδα
των αθηναϊκών εφημερίδων για τη μαγκιά του Μπατατούδη, που πήρε τόσα πολλά
λεφτά. Ετσι είναι. Τα κορόιδα που πλακώνονται στα γήπεδα βυζαίνουνε το δάχτυλο.
Είτε δεν μαθαίνουν ποτέ τίποτα είτε στο τέλος σαν τον
κερατά. Εκανε δήλωση ο Μελισσανίδης ότι στηρίζει τον Γραμμένο. Και που το είπε
τι έγινε; Θα μπορούσε να πει κάτι άλλο; Θα μπορεί δηλαδή, όταν γίνουν οι
εκλογές στην ΕΠΟ, να κατέβει μόνος του; Να κατεβάσει δικό του πρόεδρο; Και τι
σημασία έχει ο πρόεδρος; Το συμβούλιο είναι που αποφασίζει. Τίποτα δεν είναι
δεδομένο και τίποτα δεν αποκλείεται. Κάποια στιγμή το κοινό συμφέρον ένωσε
Μελισσανίδη - Σαββίδη και σ' έναν βαθμό και τον Αλαφούζο. Αυτά όμως αλλάζουνε.
Δεν είναι αιώνια. Το οφσάιντ και το πέναλτι για επιχειρηματίες τέτοιου επιπέδου
είναι ψιλά γράμματα.
Αλλα είναι αυτά που μετράνε κι έχουν σημασία. Και ποιο
ποδόσφαιρο πλέον στην Ελλάδα; Το ποδόσφαιρο έχει τελειώσει. Εχει πεθάνει. Το
πρωτάθλημα είχε αξία όταν υπήρχαν τα 25 εκατομμύρια πλας του Τσάμπιονς Λιγκ.
Τότε είχε αξία να τσακωθείς. Τώρα πλέον δεν υπάρχει διακύβευμα και κατά
συνέπεια δεν υπάρχει και αντικείμενο. Αυτά.
Στην ειρήνη δεν χρειάζεται φράγκο, όπως και στο ποδόσφαιρο. Ολα είναι τσάμπα...
ΕΔΩ θα πρέπει να θυμηθούμε αυτό που έλεγε τα παλιά χρόνια
στους μαθητές του ο Θωμάς: «Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Και ποιος
είναι ο λύκος; Εμείς». Να το κάνουμε πενηνταράκια. Ο πόλεμος έχει έξοδα.
Στρατό, πολεμοφόδια, εξοπλισμούς κ.λπ. Πρέπει να πληρωθούν οι αξιωματικοί. Οι
στρατιώτες. Να λειτουργήσουν η κατασκοπεία και η αντικατασκοπεία. Ολα αυτά
είναι λεφτά. Στον πόλεμο πρέπει να είσαι συνέχεια με το χέρι στη τσέπη. Αν τα
βρούνε η Ελλάδα με τη Τουρκία, σε ποιον θα πουλάνε F-16 οι Αμερικανοί; Στην
ειρήνη, αντίθετα, δεν χρειάζεται φράγκο.
Ολα είναι τσάμπα. Ετσι και στο ποδόσφαιρο. Στο ποδόσφαιρο
μπορεί να μην υπάρχουν Αμερικανοί, αλλά υπάρχει ολόκληρος στρατός που προσφέρει
υπηρεσίες. Ειδικές δυνάμεις. Στον πόλεμο βγαίνουν μεροκάματα. Βγαίνουν μερτικά.
Πόσο στοίχισε το νταραβέρι για τις εκλογές της ΕΠΟ, που τελικά δεν γίνανε ποτέ;
Στη μία πλευρά μόνο γύρω στα τρία εκατομμύρια. Οπως λένε οι ίδιοι δηλαδή. Αν
υπάρξει ειρήνη στην μπάλα, μεροκάματα τέλος. Οι νταραβεριτζήδες, όλοι αυτοί που
πουλάνε από εκδούλευση μέχρι σότα, θα μείνουνε χωρίς δουλειά και θα τρέχουνε στο
ταμείο ανεργίας. Εύλογο είναι, λοιπόν, τα μαντάτα για ειρήνη να μην είναι
ευχάριστα. Κι αυτό είναι τόσο απλό όσο και το ένα κι ένα κάνουν δύο.
«Γιορτάζουμε την έξοδο από την κρίση»
- Χρήστος Σπίρτζης (υπουργός)