Ξέρουν αλλά αρνούνται να δεχθούν

Όλοι οι πρόεδροι των ΕΠΣ ανά την επικράτεια έχουν καταλάβει πολύ καλά που οδηγείται η κατάσταση με την ΕΠΟ, ποιο θα είναι το νέο πρόσωπο της Ομοσπονδίας, αν θα τους περιλαμβάνει ή όχι και σε ποιο βαθμό η συμμετοχή τους θα προσδιορίζει μελλοντικά τις διοικητικές ισορροπίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Άριστα γνωρίζουν ότι οι περίοδοι των παχιών αγελάδων αποτελούν παρελθόν, που ανεπιστρεπτί χάθηκε.

Το ίδιο καλά κατανοούν πως δεν προκύπτει κανένα όφελος από το να επιμένουν στην αναβίωση της χρυσής εποχής του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.

Γιατί τότε σιωπούν;

Γιατί δεν θέλουν να αποδεχθούν τι είχαν και τι έχασαν και από τη δική τους μεγαλομανία, που οδήγησε σε άνευ ορίων και άνευ όρων εξαχρείωση στη διάρκεια της τελευταίας διετίας, στην οποία εξελίχθηκε μια προεκλογική εκστρατεία πολλών εκατομμυρίων ... ευχών.

Που χάθηκε το παιχνίδι; Μα "το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο Θεός"...