***Η ίδρυση του Διαιτητικού Δικαστηρίου
Ποδοσφαίρου, οι αρμοδιότητες και … ο ελληνικός αρεοπαγιτισμός!!!
***Ποδοσφαιρικές παλαβομάρες σε υπουργικό φόντο!
***Ποδοσφαιρικές παλαβομάρες σε υπουργικό φόντο!
Τελευταία
κατάκτηση της μόνιμης, περί το ελληνικό ποδόσφαιρο, παράνοιας η απίθανη είδηση
για την κατάργηση του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου και την αντικατάσταση
του από ένα (1) αρεοπαγίτη που θα ελέγχει αν οι πειθαρχικές επιτροπές κάνουν
σωστά τη δουλειά τους!!!!!! Με άλλα
λόγια προωθείται, στα σοβαρά υποτίθεται, η νομικίστικη παραδοξολογία «να
ψηφίσουμε ένα νόμο που θα καταστήσει υποχρεωτική την εφαρμογή των νόμων»…..
Η είδηση, υπό
μορφή διαρροής, περιορίζεται σε «έρευνα αγοράς» για να δει αντιδράσεις. Το
γεγονός, πως στην «έρευνα» προστίθεται το ειδικό βάρος του Υφυπουργού
Αθλητισμού κ. Βασιλειάδη ( η κατάργηση εμφανίζεται ως απαίτηση του), δεν είναι
καθόλου βέβαιο ότι καταγράφεται στα έξυπνα του υφυπουργού.
Τι εννοεί η διαρροή/είδηση; Ότι θα
καταργηθεί η αρμοδιότητα του Διαιτητικού Δικαστηρίου να εκδικάζει προσφυγές επί
αποφάσεων της Επιτροπής Εφέσεων της Ε.Π.Ο. για πειθαρχικές παραβάσεις. Στόχος
(όπως υποστηρίζεται) οι πειθαρχικές διαφορές να τελεσιδικούν στην Επιτροπή
Εφέσεων και να κερδίζεται χρόνος, μέγεθος πολύτιμο στο ποδόσφαιρο.
Τι ακριβώς
συμβαίνει σήμερα (σε απλά ελληνικά); Η ίδρυση εντός της εθνικής ομοσπονδίας,
ενός ανεξάρτητου και αμερόληπτου Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου, που θα
εκδικάζει σε τελευταίο βαθμό όλες τις ποδοσφαιρικές διαφορές, αποτελεί εκ των
ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την έγκριση του καταστατικού της εθνικής ομοσπονδίας
από τη FIFA.
Στις αρμοδιότητες του Δικαστηρίου αυτού,
κατ΄αναλογία των αντίστοιχων του καταστατικού της FIFA για τις αρμοδιότητες του Διεθνούς
Διαιτητικού Δικαστηρίου (C.A.S.), προβλέπεται και η λειτουργία του ως τρίτου βαθμού
πειθαρχικής διαδικασίας για πειθαρχικές ποινές από ένα ύψος και πάνω.
Για το C.A.S. στο άρθρο 67 του καταστατικού της FIFA ρητώς προβλέπεται ότι δεν μπορεί να
εκδικάζει προσφυγές που προκύπτουν από: α. παραβιάσεις των κανόνων του
Παιχνιδιού ( π.χ. αν ήταν πέναλτι ή όχι)
β. αποκλεισμούς διάρκειας μέχρι τεσσάρων αγωνιστικών ή τριών μηνών ( με
εξαίρεση τις αποφάσεις που αφορούν σε ντόπιγκ)
γ. αποφάσεις κατά των οποίων προβλέπεται προσφυγή ενώπιον ενός
ανεξάρτητου και νομίμως συστημένου διαιτητικού δικαστηρίου, που αναγνωρίζεται
από τους κανόνες μιας ομοσπονδίας ή Συνομοσπονδίας.
Δηλαδή, το C.Α.S. έχει αρμοδιότητα να εκδικάζει
πειθαρχικές ποινές από το ύψος της πιο πάνω αναφερόμενης ποινής των τεσσάρων
αγωνιστικών και άνω. Όλες, συνεπώς, οι μικρότερης έκτασης ποινές θεωρείται ότι
τελεσιδικούν στην αντίστοιχη Επιτροπή Εφέσεων.
Το ίδιο,
ακριβώς, συμβαίνει και με το Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου της Ε.Π.Ο. Εκδικάζει (άρθρο 60 του Καταστατικού της
Ε.Π.Ο., άρθρο 24 Πειθαρχικού Κώδικα της Ε.Π.Ο. και άρθρο 5 του Κανονισμού
Λειτουργίας του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου της Ε.Π.Ο.) προσφυγές επί
αποφάσεων με τις οποίες έχουν επιβληθεί ποινές από ένα ύψος και πάνω. Όλες οι
υπόλοιπες τελεσιδικούν στην Επιτροπή Εφέσεων. Ο Ολυμπιακός με την προσφυγή
του για την επιστροφή των τριών βαθμών του αγώνα με την ΑΕΚ το κατανόησε
πλήρως… Η προσφυγή του απορρίφθηκε με επίκληση της αναρμοδιότητας του
Διαιτητικού Δικαστηρίου, καθώς οι ποινές που του είχαν επιβληθεί ( με «σοφό»
τρόπο από τον κ. Σκουτέρη) δεν ξεπερνούσαν το ύψος των ποινών για τις οποίες
δικαιούνταν να προσφύγουν στο Διαιτητικό Δικαστήριο. Το Δικαστήριο γνώριζε
εξαρχής την αναρμοδιότητα του και για το λόγο αυτό δεν είχε καμία σημασία ο
χρόνος εκδίκασης και έκδοσης της απόφασης… Απορριπτική θα ήταν έτσι ή αλλιώς.
Σημειώνεται, επίσης, πως η προσφυγή
ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου δεν έχει ανασταλτικό χαρακτήρα.
Που εμποδίζει,
λοιπόν, η περιορισμένης έκτασης πειθαρχική αρμοδιότητα του Διαιτητικού
Δικαστηρίου την ταχύτητα έκδοσης των αποφάσεων; Πουθενά, ειδικά από την ώρα που οι ενώπιον του προσφυγές δεν έχουν
ανασταλτικό χαρακτήρα. Ο κ. Σαββίδης, δηλαδή, παραμένει τιμωρημένος με την
ποινή των τριών ετών απαγόρευσης εισόδου στο γήπεδο ακόμη και αν προσφύγει (
που θα το κάνει ο άνθρωπος) ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου.
Γιατί, τότε, προσφεύγουν ενώπιον του οι
ομάδες ή τα φυσικά πρόσωπα και για ποινές μικρότερες από το καταστατικά
προσδιοριζόμενο ύψος; Για να παραστήσουν τον αδικημένο και να ταίσουν σανό τους
οπαδούς τους ότι δήθεν εξαντλούν όλες τις βαθμίδες της πειθαρχικής διαδικασίας «για
να βρουν το δίκιο που έχασαν»….
Το καταπληκτικότερο; Όταν οι προσφυγές τους απορρίπτονται με επίκληση της
αναρμοδιότητας του Δικαστηρίου δεν βγάζουν άχνα για να μην γελοιοποιηθεί το αφήγημα
του αδικημένου.
Πως θα καταργηθεί λοιπόν η πειθαρχική
δικαιοδοσία του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου, όταν αυτή προβλέπεται για
το C.A.S. και τη FIFA; Δεν θα καταργηθεί, επειδή θα δημιουργηθεί μέγα θέμα με το
καταστατικό της Ε.Π.Ο. και την εναρμόνιση του με το αντίστοιχο της FIFA. Εναρμόνιση
υπό όρους και όπου μας βολεύει δεν προβλέπεται και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί
ενώπιον της Διεθνούς Ομοσπονδίας.
Σε τι θα χρησιμεύσει λοιπόν τότε ο ένας
αρεοπαγίτης που θα ελέγχει τις δικαστικές επιτροπές αν κάνουν σωστά τη δουλειά
του; Σε τίποτε. Πρώτο,
επειδή κανείς αρεοπαγίτης που μετέχει στη σύνθεση του Διαιτητικού Δικαστηρίου
δεν θα φύγει. Δεύτερο, επειδή το Διαιτητικό Δικαστήριο εκδικάζει δεκάδες άλλες
διαφορές, όχι μόνο πειθαρχικές, κι αυτές θα συνεχίσουν να εκδικάζονται από αυτό.
Τρίτο, επειδή είναι τόσο ισχυρό καταστατικά, ώστε τις αποφάσεις του δεν
δικαιούται να εκδικάζει ούτε το C.A.S.
Καλά το διαβάσατε. Τις αποφάσεις του
Διαιτητικού Δικαστηρίου της Ε.Π.Ο., που όλες ανεξαιρέτως αναφέρονται σε εσωτερικές/εθνικού
χαρακτήρα διαφορές, δεν δικαιούται να τις εκδικάσει ούτε το C.A.S. Όπερ σημαίνει πως κάθε σκέψη για κατάργηση του Διαιτητικού
Δικαστηρίου μεταφέρει την Ε.Π.Ο. (και στον τομέα αυτό) στις ομοσπονδίες των
χωρών που διοικούνται από ειδικής νομιμοποίησης πολιτικά καθεστώτα και κανείς
δεν δίνει σημασία στο τι αποφασίζουν.