Κεντρική Διαχείριση: Ένα… παραμύθι που είχε «δράκο»   

Για να αντιληφθεί κάποιος τι γίνεται με το θέμα της Κεντρικής Διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και πως στην Superleague βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος, που επίσης έχει πάρει φωτιά, απαιτείται να προχωρήσει σε μια ιστορική διαδρομή. Ο συνεταιρισμός ιδρύθηκε την σεζόν 2006-07, την εποχή που η θάλασσα ήταν γιαούρτι και στην πιάτσα υπήρχαν κουτάλια για όλους, εξ ου και το ακριβό τηλεοπτικό συμβόλαιο της NOVA που μειώνονταν σταδιακά, όμως δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως όλα αυτά τα χρόνια συντηρούσε τις ομάδες.
Το πρώτο καμπανάκι χτύπησε πριν από τρία χρόνια, όταν με τη ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ η Λίγκα δεν κατάφερε να βρει χορηγό για το πρωτάθλημα. Αυτό θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό αναφορικά με την ποιότητα του ποδοσφαιρικού προϊόντος που παρέχουν στον κόσμο. Κι όμως, ο ύπνος συνεχιζόταν βαθύς, παρότι οι περισσότερες ομάδες δεν μπορούσαν να βρουν ούτε χορηγό για τις φανέλες τους.
Το προϊόν απαξιώθηκε περισσότερο επί θητείας Κοντονή, ταυτόχρονα με την ίδρυση της δήθεν …συμμαχίας που όλοι ξέρουμε την κατάληξή της. Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ θεωρούσαν ότι θα κερδίσουν από αυτή την υπόθεση, όμως εκ του αποτελέσματος οι ελπίδες τους βγήκαν φρούδες, αφού το μόνο που κατάφεραν, με τη συνεχή απαξίωση και με …μοχλό τον πρώην υφυπουργό, που όρισε μέχρι και διαιτητές, είναι να κατεβάσουν κι άλλο το επίπεδό του ποδοσφαίρου. Παράλληλα η συμμαχία διαλύθηκε επειδή η κάθε ΠΑΕ από τις προαναφερόμενες σκεφτόταν μόνο το συμφέρον της και πως θα ωφεληθεί από τη διαιτησία.
Οι «μικρομεσαίοι», που στο μεγαλύτερο διάστημα παρέμειναν θεατές και κάποιοι εξ αυτών μετατράπηκαν σε… ουρά των δήθεν συμμάχων, πέρσι τέτοια εποχή ασχολούνταν με την… βελτίωση της διαιτησίας. Τελικά βρέθηκε λύση στο ισπανικό μοντέλο που δεν προχώρησε, αν και το κορυφαίο θέμα θα έπρεπε να είναι η προσπάθεια εξεύρεσης πόρων αλλά και βελτίωσης των γηπέδων, για την ακρίβεια των… χωραφιών που βλέπαμε όταν έπεφτε μια ψιχάλα…
Ξαφνικά τον Φεβρουάριο παρουσίασαν μια πρόταση βελτίωσης του αθλήματος, μια συρραφή παλαιών, αν όχι αρχαίων, προτάσεων, χωρίς καμία φαντασία και διατυμπάνιζαν ότι θα πάρουν περισσότερα χρήματα από τη NOVA. Μέχρι που προσγειώθηκαν ανώμαλα αφού πρόταση από το συνδρομητικό ήρθε, όμως ήταν για μείωση της τάξης του 18 %. Παράλληλα διαπίστωσαν ότι τα πλέι οφ, όπου ήθελαν και συμμετοχή του πρωταθλητή, δεν αναβαθμίζουν το άθλημα. Για το τελευταίο, δυστυχώς για τις ΠΑΕ, αποφασίζει ο κόσμος και όχι οι παράγοντες. Επί των πλέι οφ αποφάσισαν οι φίλαθλοι, όχι φέτος αλλά από την πρώτη στιγμή όπως και στη συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, και αποφάσισαν διά της αδιαφορίας τους.
Οι ΠΑΕ ποτέ δεν κατάφεραν να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους με τον πελάτη-φίλαθλο. Προτίμησαν να τους αφήνουν στην πολυθρόνα τους παρά να τους παρέχουν ανέσεις και θέαμα για να πάνε στα γήπεδα, με την αιτιολογία ότι είναι δημοτικά. Και όπως επεσήμανε και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης «αντί ευημερίας, στο ποδόσφαιρο γέμισαν ορισμένες τσέπες», δηλαδή άφησε αιχμές ότι δεν επενδύθηκαν (από κάποιους ούτε τα χρήματα των τηλεοπτικών)!
Δυστυχώς για την Superleague το παραμύθι έχει… δράκο. Η πραγματικότητα είναι επώδυνη, κυρίως για τις αποκαλούμενες «μικρομεσαίες» ομάδες, εκ των οποίων ελάχιστες επένδυσαν σε ανάδειξη παικτών, προτιμώντας καραβιές ξένων…