Ο λόγος
εξαιρετικά απλός. Παραγγέλθηκε μια μελέτη « για τα κεραμίδια της βίλας» και
αγνοήθηκαν παντελώς τα θεμέλια και οι κολώνες.
Ο εστί
μεθερμηνευόμενο καταναλώθηκαν (υποτίθεται) εργατοώρες στην παρουσίαση νέων (;)
τρόπων ανάδειξης του πρωταθλητή και κανείς δεν ασχολήθηκε με το διαχρονικό,
βασικό και αναπάντητο ερώτημα « πρωταθλητής σε πρωτάθλημα ποιων Π.Α.Ε.;».
Λες και το
τεράστιο ζήτημα που απασχολεί το επαγγελματικό (;) ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι
ένας συμβατός με την τηλεοπτική δικτατορία τρόπος ανάδειξης του πρωταθλητή που
θα μετατρέπει σε προκήρυξη του πρωταθλήματος τις προτεραιότητες του τηλεοπτικού
συνεταίρου του. Διότι, ολόκληρη η διαδικασία εκεί ακριβώς περιορίστηκε.
Στην προσπάθεια
να επιβεβαιωθεί και στο επίπεδο της προκήρυξης, δηλαδή στον τρόπο ανάδειξης του
πρωταθλητή, η απόλυτη κυριαρχία του τηλεοπτικού χρήματος, που είναι (κακά τα
ψέματα) το μόνο που έχει απομείνει να διακινείται νόμιμα στο χώρο. Το άλλο, το
μαύρο είναι στοιχηματικό.
Αφετηριακά, από
την γέννηση της μέχρι και σήμερα η Λίγκα (και πριν από αυτή η πάλαι ποτέ ΕΠΑΕ)
δεν πάσχει από ιδέες για την ανάδειξη του πρωταθλητή.
Πάσχει, αθεράπευτα, από την κατάθεση και
έγκριση ενός θεσμικού πλαισίου που θα περιγράφει με σύγχρονο πνεύμα, σαφήνεια
και ενάργεια τους όρους και τις προϋποθέσεις για την ίδρυση (και τον σκοπό
ίδρυσης) μιας Π.Α.Ε., την οργάνωση και τη λειτουργία της, τον έλεγχο και τις
ποινές, την παρακολούθηση των οικονομικών μεγεθών της, το ποιον των ανθρώπων
που την ιδρύουν, την λειτουργούν και την εκπροσωπούν.
Αν δεν διευκρινιστούν
με όρους μέλλοντος οι προϋποθέσεις αυτές και δεν κατατεθούν σχέδια που να
συνδέουν οργανικά «την ίδρυση της ΠΑΕ με το σκοπό της που δεν μπορεί να είναι
άλλος από το κέρδος», αν δεν διαμορφωθεί ένα θεσμικό πλαίσιο κρατικών ελέγχων
και ποινών σκληρό και άτεγκτο, αν δεν οριοθετηθούν με όρους hot spot τα είδη των ανθρώπων που δικαιούνται να
μετέχουν στις διαδικασίες και να εκπροσωπούν τις ΠΑΕ, αν δεν αντιμετωπιστεί το
επαγγελματικό ποδόσφαιρο ως οικονομικός χώρος που απαιτεί επενδύσεις άρα
δικαιούται προνόμια και ελαφρύνσεις καμία αλλαγή στον τρόπο ανάδειξης του
πρωταθλητή δεν πρόκειται να αλλάξει τις συνειδήσεις και να παράξει μια νέα,
προσδοκώμενη, ανταγωνιστικότητα.
Η Λίγκα
κραυγάζει για την απαιτούμενη υγεία που προσδίδουν σε κάθε οργανισμό, που
διαχειρίζεται οικονομικά μεγέθη, οι απαιτήσεις να υπάρχουν ξεκάθαροι (κατά το
δυνατόν) κανόνες του παιχνιδιού και διαδικασίες εφαρμογής και ελέγχου που
ικανοποιούν ένα μίνιμουμ ανταγωνισμού, χωρίς τον κίνδυνο να αντιμετωπίζει στο
γήπεδο μια ανώνυμη εταιρεία ένα εσμό περιθωριακών που ζουν για τη συναλλαγή και
το στοίχημα.
Αυτός ο
ψευδεπίγραφος ανταγωνισμός, που προκύπτει ως βασικό αποτέλεσμα από το σημερινό
χαώδες και ανοργάνωτο θεσμικό πλαίσιο, θα εξακολουθεί να κυριαρχεί στο ελληνικό
ποδόσφαιρο για όσο χρονικό διάστημα όλοι βολεύονται μαζί του (ακόμη και οι κατά
καιρούς κυβερνήσεις) και κανείς δεν θέλει ( ή δεν τολμάει) να τον καταργήσει.
Σε αυτόν τον «ανταγωνισμό»
( οι κραυγές για τους δανεικούς ποδοσφαιριστές είναι απλώς φύλο συκής) όπως και
αν αναδεικνύεται ο πρωταθλητής λίγη έως καθόλου σημασία έχει.
Η ανάγκη της
υγιούς εταιρείας να πάρει μέρος σε μια διοργάνωση ίδιων με αυτή συν-εταίρων,
χωρίς να είναι υποχρεωμένη να συγχρωτίζεται με δείγματα εταιρειών που
ιδρύονται, αλλάζουν ιδιοκτήτη και εκπροσώπους, μετοχικό κεφάλαιο και μετόχους
κάθε τρεις και λίγο και υπό συνθήκες μεσοαφρικάνικης δημοκρατίας, είναι ανάγκη
άμεσα να ικανοποιηθεί.
Κι ο μοναδικός
τρόπος είναι ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για την ίδρυση, τον σκοπό, την οργάνωση,
τη λειτουργία, τον έλεγχο και τις ποινές των Π.Α.Ε., σύγχρονο και παραγωγικό,
αντιγραφή, έστω, ανάλογων των ανεπτυγμένων ποδοσφαιρικά χωρών (ούτε να το
ανακαλύψουμε δεν χρειάζεται).
Τίποτε
περισσότερο και τίποτε λιγότερο.
Όταν όλα αυτά
συμβούν (και μπορούν σύντομα να συμβούν ε κανονιστικό επίπεδο) μπορούμε να
δούμε και την ανταγωνιστικότητα και τις διαδικασίες ανάδειξης του πρωταθλητή
και τη διασύνδεση του τηλεοπτικού συν- εταίρου με τις διοργανώσεις και γενικά
κάθε τι που μπορεί, υπό όρους, να βελτιώσει τη δημόσια εικόνα του πρωταθλήματος.
Έως τότε καλόν
είναι να αναγνώσουμε με νέο βλέμμα την δήλωση του κ. Πανόπουλου μετά το πέρας
της παρουσίασης των εναλλακτικών μορφών ανάδειξης του πρωταθλητή όπως αυτοί
παρουσιάστηκαν πριν δυο μέρες και να επιμείνουμε στο «καλά κρασιά».
Θα μας χρειαστεί.