Ο Τσίπρας αγκαλιά με Κόκκαλη θα σηκώσουν τη σημαία της διαπλοκής
Από τα τραγούδια του Μάνου Λοϊζου στο… Fame Story. Κι από τον γιο του αγωνιστή της Αριστεράς, Πλουμπίδη, στον εγγονό του υπουργού του βουνού, Πέτρου Κόκκαλη
www.tanea.gr
Οι κινήσεις απελπισίας του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται, όπως και οι «πόρτες» που τρώει από πρωτοκλασάτα ονόματα, καταφεύγοντας έτσι σε εύκολες συνταγές. Μια τραγουδίστρια, τρεις – τέσσερις… φουλ ΣΥΡΙΖΑ, ένας από το χώρο των ΑΜΕΑ, μια δυναμική συνδικαλίστρια, κι ένας προβεβλημένος αθλητής μιας και ο Παναγιώτης Γιαννάκης «τάπωσε» τον Αλέξη Τσίπρα.
Είναι λογικό ότι τα φώτα της δημοσιότητας συγκεντρώνουν δύο πρόσωπα από τα 10 που ανακοινώθηκαν ως υποψήφιοι ευρωβουλευτές. Ο ένας είναι φυσικά ο Πέτρος Κόκκαλης, ο οποίος ενσαρκώνει τον πόλεμο που έχει ξεκινήσει από το 2010 κατά της διαπλοκής, των «φαμιλιών» που μοιράζονται τον πλούτο, γενικώς κατά της ελίτ που ο Τσίπρας χρησιμοποιεί συχνά πυκνά στις ομιλίες του.
Είναι σίγουρο ότι με τον Πέτρο Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο θα πρέπει να αναμένουμε ένταση στη μάχη κατά των διαπλεκόμενων συμφερόντων. Ισως δε να ξεκινήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας τη μάχη από τις εταιρείες του πατρός Κόκκαλη.
Προφανής η κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί στις ίδιες νόρμες που συνηθίζει. Δεν έχει σημασία αν είναι ο γιος του Σωκράτη Κόκκαλη, αρκεί που είναι ο εγγονός του Πέτρου, θα σκέφτηκαν στην Κουμουνδούρου.
Δεν έχει σημασία αν το όνομα «Κόκκαλης» είναι ταυτισμένο με τον «εθνικό προμηθευτή». Σημασία έχει να τα έχουμε καλά με όσο το δυνατόν περισσότερους επιχειρηματίες, διότι έρχονται… δύσκολες μέρες.
Δεν έχει σημασία αν ο Πέτρος Κόκκαλης θα χλευαστεί στο διαδίκτυο, αρκεί που εξυπηρετεί τις ανάγκες του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή για μια υποψηφιότητα που σκοπό έχει να διχάσει τον Πειραιά.
Πάνω απ’ όλα ο νέος υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος ενσαρκώνει αυτόν τον διπολισμό στον οποίο βρίσκεται εδώ και χρόνια ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μια δηλαδή να το παίζει φίλος του λαού, αγωνιστής πλάι στους βιοπαλαιστές, αριστερός που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του σε θέματα διαφάνειας και ηθικής καθαρότητας.
Κι από την άλλη να είναι μια κυβέρνηση παρακοιμώμενη, φύλακας δηλαδή των μεγαλύτερων επιχειρηματικών συμφερόντων της χώρας, κυρίως των κρατικοδίαιτων.
Είναι τέτοια η απελπισία του Μαξίμου και το θράσος του που ακόμη και στην ανακοίνωση – απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ επιτέθηκε στον προσφιλή στόχο… Μαρινάκη. Αντί να δώσει απαντήσεις γιατί η ηθική, τίμια, ανόθευτη αριστερά αγκάλιασε ένα βασικό σύμβολο της εγχώριας διαπλοκής (και το ξανατονίζουμε της κρατικοδίαιτης) καταφεύγει σε ύβρεις. Η απάντηση είναι απλή. Στα αδιέξοδα που έχει οδηγηθεί ο Αλέξης Τσίπρας ο μόνος τρόπος να δραπετεύσει είναι να μοιράσει ξανά… σανό στον κόσμο που πιστεύει ακόμη ότι πολεμά τη διαπλοκή αγκαζέ με τον γιο του Σωκράτη Κόκκαλη.
Τέλος το ηθικό πλεονέκτημα
Μπορεί ο Κόκκαλης να γίνει ευρωβουλευτής, κανείς δεν το ξέρει αυτό. Αλλά είναι σίγουρο ότι με την επιλογή του από τον Τσίπρα δύο πράγματα θα συμβούν. Το ένα είναι ότι θα γίνει βορά πλέον των μέσων ενημέρωσης, και ο Πέτρος Κόκκαλης αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που τον επέλεξε. Και το άλλο ότι ξεμπερδεύουμε μια και καλή με το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστερά. Fake news ήταν, ένα καλό «προϊόν» που πουλήθηκε με την οκά μέχρι να έρθουν οι επιχειρηματίες να «αλώσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ, με τη θέλησή του φυσικά.
Το δεύτερο πρόσωπο είναι ασφαλώς η Ραλλία Χριστίδου η οποία θα μας απασχολήσει για μερικές ημέρες. Η τραγουδίστρια του Fame Story, δεν ξέρουμε αν έχει τραγουδήσει Μάνο Λοϊζο, αλλά είναι σίγουρο ότι το ελαφρολαϊκό και ολίγον έντεχνο ρεπερτόριό της θα βοηθήσει να ξεχαστεί η γκάφα με την Μυρσίνη Λοϊζου.
Η Ραλλία είναι αυτό που λέει ο κόσμος «τυφλή» ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και οι πιο φανατικοί Συριζαίοι έχουν αντιληφθεί ότι έκαναν κολωτούμπες για να κρατηθούν στην εξουσία. Η τραγουδίστρια τα βλέπει όλα καλά, μόνο καλές προθέσεις σαν κι αυτές με τις οποίες είναι στρωμένος ο δρόμος στην κόλαση.
Τώρα πώς αυτή η… ιδεαλίστρια Συριζαία, με τους μικρασιάτες γονείς, που δουλεύει από μικρή, θα είναι στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τον γιο του Σωκράτη Κόκκαλη, είναι ένα ερώτημα που μόνο από την απελπισία του πρωθυπουργού μπορεί να δικαιολογηθεί.
Πέραν ίσως του Ολυμπιονίκη Νικολαϊδη, ο οποίος έχει αναφορές στη νεολαία, όλες οι άλλες υποψηφιότητες δείχνουν ότι ο πάγκος του ΣΥΡΙΖΑ είναι άδειος. Οι εφεδρείες έχουν εξαντληθεί και να πηγαίνει σε λύσεις ανάγκης. Οι πρώτοι 25 υποψήφιοι που έχουν ανακοινωθεί είναι νυν ευρωβουλευτές, πρώην υπουργοί, από τα κοινωνικά κινήματα, με αριστερό DNA, ονόματα που κάνουν «γκελ» σε συγκεκριμένο κοινό (Πλουμπίδης, Κόκκαλης, πριν η Λοϊζου), φυσικά οι απαραίτητοι αθλητές, ΑΜΕΑ, συνδικαλιστές και αυτοί στους οποίους ο Τσίπρας χρωστάει.
Απογοήτευση
Δεν ανακοινώθηκαν ακόμη οι Δανέλης, Κουντουρά, Ρεπούση, αλλά είναι σίγουρο ότι θα είναι στο επόμενο «πακέτο» ενώ αναζητούνται τα πρόσωπα – έκπληξη γιατί μέχρι τώρα… πλήρης απογοήτευση. Με Ραλλία Χριστίδου, Κόκκαλη και Κονιόρδου δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εμπνεύσει ούτε τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του.
Αλήθεια, μια από τις πιο αποτυχημένες υπουργούς Πολιτισμού, που εξόργιζε ακόμη και τους συντρόφους της στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο Τσίπρας θέλει να την βολέψει στην Ευρωβουλή; Και γιατί ο κόσμος να σπεύσει να την ψηφίσει όταν γνωρίζει ότι απέτυχε πλήρως στα καθήκοντα που της ανέθεσαν;