Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για Βαγγέλη και Αλέξη



ΠΗΓΗ: www.iapopsi.gr

ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΧΥΡΗ ΦΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛ. ΔΕΔΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1990 ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΤΟΥ 2004, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΝΑΤΖΕΡΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ…




«Δόξη και τιμή» ήρθε στο φως της δημοσιότητας η περιβόητη, για τους παροικούντες την «Ιερουσαλήμ»  της Ε.Π.Ο.», υπόθεση της πώλησης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του Κυπέλλου της περιόδου 2004/2005.
Βλέπετε, για μια υπόθεση, που ξεκίνησε τυπικά πριν την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2004 από την Εθνική Ομάδα και κατέληξε να εξελιχθεί σε μια δικαστική διαδικασία που φτάνει ενώπιον κακουργιοδικείου, τα χρόνια που μεσολάβησαν είναι πάρα πολλά. Στην ουσία ο λόγος γίνεται για μια υπόθεση που κόντεψαν όλοι (ακόμη και οι άμεσα εμπλεκόμενοι) να την ξεχάσουν. Πλην όμως «άλλαι οι βουλαί των ανθρώπων, άλλα η δικαιοσύνη κελεύει…».
Κατά τα φαινόμενα στο εδώλιο, με την κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος (και το υπέρ τους τεκμήριο αθωότητας πάντοτε παρόν), πρόκειται να καθίσουν εκ μέρους της Ε.Π.Ο. ο τότε πρόεδρος πρόεδρός της Βασίλης Γκαγκάτσης και τα μέλη της τότε Εκτελεστικής Γραμματείας,  Βασίλης Χατζηαποστόλου, Γιάννης Οικονομίδης, Γιώργος Γκιρτζίκης, Σωκράτης Παπαδόπουλος, Γιώργος Σιντόρης.
Μαζί τους ο εκπρόσωπος της κυπριακών συμφερόντων εταιρείας διαχείρισης τηλεοπτικών δικαιωμάτων, κυπριακής καταγωγής και αυστριακής παιδείας Πασχάλης Παπαδόπουλος και ένας «μπροστινός», ο Γεώργιος Κόγιας…
Σε δύσκολη θέση
Το θέμα είναι ότι αυτή η υπόθεση φέρνει σε δύσκολη θέση τον «φρεσκοεκλεγμένο» πρόεδρο της ΕΠΟ, Βαγγέλη Γραμμένο, αλλά και τον εκτελούντα χρέη εκτελεστικού γραμματέα της Ομοσπονδίας (σ.σ με εισήγηση Γραμμένου) Αλέξη Δέδε. Κι αυτό διότι δεδομένης της ανάγκης να προστατευτούν τα συμφέροντα της ΕΠΟ, εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση θεωρείται η παράσταση της ομοσπονδίας ως πολιτικής αγωγής εναντίον μάλιστα κάποιων κατηγορουμένων που είναι «σαρξ εκ τη σαρκός» της.
Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς πώς μπορούν να μείνουν αδιάταρκτες οι επιχειρηματικές και όχι μόνο σχέσεις ετών έπειτα από μία τέτοια νομική διαδικασία.
Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη τυχόν αμνημόνων, να θυμίσουμε ότι ο Β. Γραμμένος εξελέγη στον προεδρικό θώκο της ΕΠΟ με τις ευλογίες του ΠΑΟΚάρχη Ιβάν Σαββίδη, ο δε Αλέξης Δέδες τοποθετήθηκε στην θέση του εκτελεστικού γραμματέα με σύμφωνη γνώμη του Δημήτρη Μελισσανίδη, ενώ στο ΔΣ της ΕΠΟ ρόλο συμβούλου έχει και ο Μάκης Γκαγκάτσης, γιος του Βασίλη.
Πώς θα επηρρεασουν άραγε αυτές οι «συγκολητικές σχέσεις στοργής» τη νομική στάση της ΕΠΟ, για τον αν θα δηλώσει «παρούσα» ή αν θα αποχωρήσει από τη δίκη;
Κι αυτό γιατί η θεσμική υποχρέωση του προέδρου Βαγγέλη Γραμμένου να δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής στην παραπάνω δίκη –διαφορετικά θα κινδυνεύει με έκπτωση από το αξίωμά του και ποινικά θα ήταν υπόλογος αφού δεν προάσπισε τα συμφέροντα της ΕΠΟ, η περιουσία της οποίας ζημιώθηκε σύμφωνα με το περιεχόμενο του βουλεύματος– θα έπρεπε να εγκριθεί από το Δ.Σ. όπου συμμετέχει και ο υιός του Βασίλη Γκαγκάτση, καθώς και μερίδα συμβούλων φίλα προσκείμενοι.
Επίσης, ο ισχυρός ανήρ κατά κοινή παραδοχή της ΕΠΟ Αλέκος Δέδες θα έπρεπε να συμφωνήσει για την εμπλοκή της ΕΠΟ στην δίκη του Πασχάλη Παπαδόπουλου, «αδελφού» του για τουλάχιστον μία δεκαετία. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δηλαδή…
Δυνατή φιλία αρμονική συνεργασία
Πίσω στα της ιστορικής ιστορίας μαςαλήθειας, τώρα, η φημολογία της περιόδου που ξεκίνησε η ιστορία ήθελε τους δύο ισχυρούς άντρες της Ε.Π.Ο,. Βασίλη Γκαγκάτση,  και της Stadium Sports Agencies ( πρώην UFA και μετέπειτα IMG) Πασχάλη Παπαδόπουλο να συνδέονται με δυνατή φιλία και να συνεργάζονται αρμονικά σε διάφορες υποθέσεις. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο κ. Παπαδόπουλος επισκέπτονταν συχνά, πολλές φορές αργά το απόγευμα, την περίοδο εκείνη την έδρα της Ομοσπονδίας στη Συγγρού, ανταποκρινόμενος θετικά στις προσκλήσεις του κ. Γκαγκάτση «για καφέ και κουβεντούλα». Μάλιστα, σύμφωνα με τις ίδιες γλώσσες (τις κακές δηλαδή), η σχέση Πασχάλη – Βασίλη εξελίχθηκε και σε συνεργασία για φιλικούς αγώνες της Εθνικής Ομάδας με βάση ένα πρόγραμμα μάλλον εξοντωτικό για την Εθνική, αλλά ποιος τα θυμάται τώρα αυτά…
Οι αναφορές στις τότε σχέσεις Βασίλη – Πασχάλη   (μένει να αποδειχθεί κατά πόσο οδήγησαν στις σημερινές κατηγορίες), παραλείπουν, σύμφωνα με τις ίδιες κακές γλώσσες, να ακουμπήσουν άλλες, επίσης ισχυρές, ίσως ισχυρότερες, φιλίες και   φιλικές «συνεργασίες» του κ. Παπαδόπουλου με στελέχη της τότε Ε.Π.Ο.   Στους διαδρόμους της τότε Ε.Π.Ο. στη Συγγρού, αλλά και στους δημοσιογράφους που κάλυπταν το ρεπορτάζ της Ομοσπονδίας ειδικά την περίοδο προ του 2004 (ακόμη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990), ήταν γνωστή, επίσης «δόξη και τιμή», η πολύ δυνατή φιλία του κ. Πασχάλη Παπαδόπουλου με τον κ. Αλέξη Δέδε, τότε στέλεχος του Γραφείου Τύπου της Ε.Π.Ο. και παράλληλα εργαζόμενο «με το κομμάτι» σε διοργανώσεις της UEFA, μετά από παρέμβαση του τότε συμβούλου της ΕΠΟ και στελέχους της UEFA Θεόδ. Θεοδωρίδη. Στην μικρή -και λιμή σε όγκο δουλειάς την περίοδο εκείνη- πιάτσα των agents στην Αθήνα, με τον κ. Παπαδόπουλο να προβάλλει ως ο απόλυτος άρχων, να διαχειρίζεται υποθέσεις ποδοσφαιριστών όπως του συμπατριώτη του   Κωνσταντίνου (Ηρακλής, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός), του του Ντέμη Νικολαίδη-Νικολαΐδη(Απόλλων – ΑΕΚ) και να φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος των εγχώριων ποδοσφαιριστών προς την αλλοδαπή (με ειδικότητα σε γερμανόφωνες χώρες), η φιλία με τον κ. Δέδε δέσποζε στην καθημερινότητα, αλλά και στο μικρό γραφείο στα Άνω Πατήσια, στο οποίο το στέλεχος της Ε.Π.Ο. ξημεροβραδιάζονταν πάνω από φακέλους και κατανάλωνε τον ελεύθερο χρόνο του σε τηλεφωνήματα δεξιά και αριστερά. Ένα γραφείο που ήταν η έδρα μεγάλων συμφωνιών και είχε γίνει το δεύτερο σπίτι του Αλέξη και στο οποίο περνούσε πολλές, μα πάρα πολλές, ώρες ασκούμενος στην επιστήμη του managing με ιδιαίτερη, λένε, επιτυχία.
Λένε, πως η ατζέντα του Αλέξη περιελάμβανε τότε όλους τους δημοσιογράφους την ανοχή ή την σύμπλευση των οποίων αναζητούσε ο Πασχάλης, για την καλή στάση των οποίων απέναντι στον φίλο του φρόντιζε το στέλεχος της Ε.Π.Ο. όλη μέρα, ακόμη και στους διαδρόμους της Ομοσπονδίας. Ο Αλέξης περηφανεύονταν επιλεκτικά, στις διάφορες δημοσιογραφικές παρέες, για την ισχυρή φιλία του με τον Πασχάλη, φρόντιζε να έχει «ταϊσμένο» σε ειδήσεις μανατζερικού στυλ τον εργοδότη του στον «Φίλαθλο» και να μην εμπίπτει σε κανένα έλεγχο του συγχωρεμένου του Κώστα Τριβέλλα, τότε προέδρου της Ε.Π.Ο., με την επίκληση της θέσης στην UEFA. Ο ελεύθερος χρόνος του ήταν … χρήμα και τον είχε άμεση ανάγκη!
Ρεπόρτερ των εθνικών ομάδων με μακρά προϋπηρεσία στο χώρο, που πλέον ιδιωτεύουν, δεν φείδονται παραδειγμάτων για την πολύ δυνατή φιλία των δύο ανδρών με «κοινά ενδιαφέροντα». Οι ίδιοι έχουν να το λένε   πόσο ο ένας γίνονταν χαλί να τον πατήσει ο άλλος για τις κοινές υποθέσεις.
Πρυτάνεις, μάλιστα, του ρεπορτάζ δεν ξεχνούν ποτέ την μεγάλη αγωνία του Αλέξη να έχει την μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία δείπνο που ο Πασχάλης αποφάσισε να παραθέσει, με την ιδιότητα του agent που είχε ρυθμίσει τις λεπτομέρειες φιλικού αγώνα της Εθνικής Ανδρών, σε πρωτεύουσα γερμανόφωνης χώρας της κεντρικής Ευρώπης, γνώριμη από τα παλιά του κ. Παπαδόπουλου. Προσκάλεσε ο ίδιος επιλεκτικά τους δημοσιογράφους που ήθελε, φιξάρισε μαζί τους την αποδοχή της πρόσκλησης, φρόντισε διεξοδικά όλες τις λεπτομέρειες της μετακίνησης με οχήματα ναυλωμένα από τον Πασχάλη και ανέλαβε ο ίδιος τον ρόλο του ενδιάμεσου στις απαραίτητες συστάσεις μεταξύ του αγαπημένου φίλου του και νέων, τότε, δημοσιογράφων που αγνοούσαν τις δραστηριότητες του Πασχάλη.
Τα «κέρδη» της φιλίας
Ειδικές αναφορές στα «κέρδη» του Αλέξη από την φιλία εκείνων των εποχών με τον Πασχάλη δεν είναι εύκολο να κάνει ο καθένας. Διάολε, δεν είναι όλες οι φιλίες υποκείμενα ανταλλαγμάτων. Κι ο Αλέξης ξέρει πολύ καλά να «δίνεται» στις φιλίες του με τη λογική ότι ποτέ κανείς δεν ξέρει πότε θα τις χρειαστεί.
Τι απέγινε άραγε εκείνη η φιλία; Οι φήμες λένε, ότι ξεκίνησε να ισχυροποιείται «με τα τηλεοπτικά δικαιώματα», ειδικά από το 1993 και μετά και κατέρρευσε με τις «μεταγραφές ποδοσφαιριστών».   Μια υπόθεση «ενδο-κυπριακού» ενδιαφέροντος ήταν η αρχή του τέλους και οδήγησε στην διάλυση ενός τόσο ισχυρού δεσμού. Επικεντρώνουν στην ιστορία της μεταγραφής του Μιχάλη Κωνσταντίνου το καλοκαίρι του 2001 από τον Ηρακλή στον Παναθηναϊκό.
Όταν, μάλιστα, ακολούθησε η μεταγραφή του φίλου του Ντέμη , επιφανούς πελάτη του Πασχάλη Παπαδόπουλου, στην Ατλέτικο Μαδρίτης το καλοκαίρι του 2003, χωρίς την διαμεσολάβηση του Πασχάλη, τότε διαλύθηκαν τα πάντα.
Την μεταγραφή του Ντέμη, μέσω άλλης οδού, ακολούθησε η απόλυση του Αλέξη από την Ε.Π.Ο. με εντολή Γκαγκάτση αμέσως μετά το Euro 2004. Οι αληθινοί λόγοι της ενέργειας αυτής και της απόφασης που έλαβε ο τότε απόλυτος άρχοντας της Ομοσπονδίας δεν έγιναν ποτέ γνωστοί, αν και πολλοί υπέθεσαν πολλά. Στους διαδρόμους της Ε.Π.Ο. «ανακοινώθηκε», με διαρροές πως (άκουσον – άκουσον!!) ο Αλέξης απέφευγε την ένταση στις υποχρεώσεις του στην Ε.Π.Ο. και είχε προσανατολιστεί στις υποχρεώσεις του στην UEFA. Ο Αλέξης έγινε σε μια νύχτα μαύρο πρόβατο για την Ε.Π.Ο. και τον Γκαγκάτση και η παρέα με τον Πασχάλη δεν είχε πια τις εγγυήσεις της «αγνής και άδολης φιλίας» των περασμένων χρόνων.
Μια ισχυρή, δυνατή και αποδοτική φιλία έληξε με άδοξο τρόπο. Οι παλιοί, που γνωρίζουν περισσότερα, περιμένουν τώρα από τον Αλέξη να εμφανιστεί στο δικαστήριο για να βοηθήσει τον φίλο του τον Πασχάλη στη δοκιμασία που θα περάσει. Έτσι σαν ένα φόρο τιμής στις παλιές καλές μέρες της δεκαετίας 1993 – 2003.…