Πότε, σε ποια χρονική συγκυρία όλα αυτά; Όταν η ομάδα του
νικούσε με 1-0 και ο αντίπαλος είχε μείνει και αυτός με δέκα ποδοσφαιριστές,
λόγω της σφοδρής επιθυμίας του διαιτητή να ισορροπήσει και τις αποβολές (μετά
την πρώτη αστεία που έκανε χωρίς κανένα λόγο).
Νικούσε, δηλαδή, ο στρατηγός Αλαφούζος στον πόλεμο και με τη
νίκη να του χαμογελάει διάπλατα απέναντι σε ένα στρατό ανίκανων χαβαλέδων και
παντελώς ακίνδυνων πέταξε τη νίκη στα σκουπίδια και οδήγησε την ομάδα του στην
απόλυτη καταστροφή.
Κι όλα αυτά προκύπτουν, ως φυσική συνέπεια, από την εκτίμηση
του υπουργεύοντος κ., Βασιλειάδη περί "ιδιωτικών στρατών των
ΠΑΕ"... Και δεν έχουν πιάσει οι ζέστες ακόμη...