Τι σημαίνει αυτό; Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις μοιάζουν να
είναι ακριβή αντίγραφα πάγιων θέσεων και απόψεων μιας "κρατικοδίαιτης
ποδοσφαιρικής νοοτροπίας" που αποθεώθηκε στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1980
και του 1990 για να εγκαταλειφθεί άρον-άρον στη συνέχεια, όταν η ΕΠΟ κατέκτησε
την ανεξαρτησία της λειτουργίας της και εναρμόνισε όντως το καταστατικό της με
το αντίστοιχο της FIFA. Φαίνεται, πως στη σημερινή συγκυρία, η νοοτροπία ενός
ποδοσφαίρου που είναι κάτι μεταξύ Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου και ΔΕΚΟ
του ευρύτερου δημόσιου τομέα (για να είναι όλοι ικανοποιημένοι) επανέρχεται
περίπου ως απαίτηση, η οποία διατυπώνεται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από
μερίδα προέδρων Ενώσεων που χαίρονται στην αναμπουμπούλα, πιστοί πάντα
"στις καλές σχέσεις με τον λύκο".
Κομβικά σημεία της νέας (και απολύτως παλιάς) εποχής στην
οποία επιχειρείται να μεταβεί το ελληνικό ποδόσφαιρο τα εξής:
α. Η ένταξη σε άρθρο του καταστατικού της πρόβλεψης ότι όλοι
οι εμπλεκόμενοι με το ποδόσφαιρο πρέπει να τηρούν "και την ελληνική
νομοθεσία". Εισάγεται στη θέση της Ρήτρας Ανεξαρτησίας της ΕΠΟ η Ρήτρα
Υπακοής στην κυβέρνηση, δηλαδή στον εκάστοτε υφυπουργό αθλητισμού, οι εκάστοτε
νομοθετικές πρωτοβουλίες του οποίου θα αποτελούν θέσφατα για την ΕΠΟ.
Ετοιμαστείτε, δηλαδή, για την έγκριση - και πάλι- των κανονισμών από την ΓΓΑ,
την ανάσταση της ΟΔΠΕ και άλλα τέτοια εξόχως ανεξαρτησιακά, που ταλαιπώρησαν
για δεκαετίες το ελληνικό ποδόσφαιρο.
β. Η καταστατική επιβεβαίωση της παράνοιας να συγκροτούν τα
δικαστικά όργανα του ποδοσφαίρου δικαστές της τακτικής δικαιοσύνης και μάλιστα
με αποκλειστικότητα έργου. Θα προάγονται, δηλαδή, ή θα μένουν στάσιμοι από τις
αποφάσεις που θα βγάζουν για τις ποδοσφαιρικές υποθέσεις. Πρόκειται για την
πλήρη παράδοση κάθε έννοιας ανεξαρτησίας στο κράτος και σε μια από τις πλέον
ελεγχόμενες δραστηριότητες και λειτουργίες του όπως είναι η δικαστική. Πλέον θα
τιμωρείται αυτός που δεν θα έχει μέσον σε κυβέρνηση και υπουργό ή δεν θα μπορεί
να απειλήσει με σημαντική εκλογική επιρροή ή δεν θα είναι σε θέση να γνωρίζει
κάποιον που να μπορεί να επηρεάσει την δικαστική ιεραρχία. Στην ίδια κατηγορία
εντάσσεται και η ένταξη του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου στα δικαστικά
όργανα, χαρακτηρισμός που στερείται οποιασδήποτε λογικής βάσης και δεν προβλέπεται
σε καμία εθνική ομοσπονδία στον πλανήτη.
γ. Η μεταφορά της ευθύνης έγκρισης των τροποποιήσεων των
κανονισμών στην Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ
προσφέρει, δήθεν, στο σώμα της Συνέλευσης μια σημαντική αρμοδιότητα
αλλά, στην ουσία, μετατρέπει μια πολύ σημαντική διαδικασία κανονιστικών
προσαρμογών σε αντικείμενο πολιτικής διαβούλευσης μεταξύ Ενώσεων, προέδρων και
ομάδων πίεσης. Έμπειροι σε ανάλογες διαδικασίες αναφέρουν ότι σε κάθε Συνέλευση
η ώρα των κανονισμών αποτελούσε μια καθόλα γραφική διαδικασία του στυλ "
εμείς που δήθεν προτείνουμε κι εσείς που δήθεν λαμβάνετε υπόψη τις
προτάσεις"...
Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα μιας ΕΠΟ που δεν διαφέρει σε
τίποτε από τις κλασσικές κρατικοδίαιτες αθλητικές ομοσπονδίες, η τύχη των
οποίων εξαρτάται αποκλειστικά από τις επιθυμίες κάθε υπουργού, η αξία της
διοίκησης της μετριέται με το βάθος της υπόκλισης στην υπουργική αυθεντία και η
ετοιμότητα της με την ταχύτητα αποστολής συγχαρητηρίων τηλεγραφημάτων στην
υπουργική εξουσία.
Γι΄αυτή την ΕΠΟ πρόκειται. Σε αυτή την ΕΠΟ οδηγεί το σώμα
των προτεινόμενων τροποποιήσεων και δεν μπορεί παρά να προκαλεί τεράστιες
απορίες η αποδοχή των τροποποιήσεων αυτών από την υπό τον κ. Γραμμένο,
εμπειρότατο περί την ποδοσφαιρική αυτονομία, επιτροπή των Ενώσεων που προτείνει
τις τροποποιήσεις αυτές.
Εκτός κι αν πολλοί μίλησαν μαζί, ένας ανέλαβε την
κωδικοποίηση με βάση τις σημειώσεις που ο ίδιος τηρούσε και αυτό που
παρουσιάστηκε αποτελεί δική του ερμηνεία σε όσα ειπώθηκαν.
Υ.Γ. Δείτε
αναλυτικές παρατηρήσεις επί των προτεινόμενων τροποποιήσεων, ώστε να αποκτήσετε
σαφή γνώση των νέων δεδομένων
ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ Ε.Π.Ο./ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΕΝΩΣΕΩΝ
Σχολιασμός επί των προτάσεων και άλλες
παρατηρήσεις
Άρθρο7:
Η προσθήκη στο τέλος της πρώτης παραγράφου της αναφοράς «για την τήρηση
της Ελληνικής νομοθεσίας» αποτελεί κορυφαία υποχώρηση του οργανωμένου ποδοσφαίρου
στις επιθυμίες κάθε κυβέρνησης.
Εμπλέκει, με μια γενική και αόριστη διάταξη, την ποδοσφαιρική έννομη
τάξη (Καταστατικό, κανονισμοί κ.λ.π.) με την εθνική αθλητική νομοθεσία και άρα
προσφέρει έδαφος στην κάθε κυβέρνηση και στον κάθε υπουργό να διεκδικούν για
τον εαυτό τους τον πρώτο ρόλο, να νομοθετούν κόντρα στο καταστατικό και στις
διατάξεις του και να παρεμβαίνουν ανεμπόδιστα στην Ρήτρα Ανεξαρτησίας της ΕΠΟ.
Πρέπει να αφαιρεθεί οπωσδήποτε, καθώς είναι ο
Δούρειος Ίππος για να αλωθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο από την κυβέρνηση
και να μετατραπεί η ΕΠΟ. σε «ποδοσφαιρική ΔΕΚΟ». Επισημαίνεται, πως στα καταστατικά των
δύο υπερεθνικών ποδοσφαιρικών θεσμών ( FIFA – UEFA) δεν προβλέπεται καμία ανάλογη
διατύπωση.
Άρθρο 12, παρ. 1, εδ. η:
Είναι παντελώς λάθος να εμπλέκονται τα Μέλη της ΕΠΟ (προφανώς μέσω της
Γενικής Συνέλευσης ) με την έγκριση και τροποποίηση των κανονισμών. Οι
κανονισμοί, ως κείμενα που υλοποιούν το καταστατικό, είναι, σε ολόκληρο τον
πλανήτη αλλά και στις FIFA/UEFA, βασική
αρμοδιότητα του Διοικητικού Συμβουλίου( Εκτελεστικής Επιτροπής) ή μιας Διαρκούς Επιτροπής. Άλλωστε ο μεγάλος
όγκος των κανονισμών είναι πλέον μια
απλή ενσωμάτωση σε εθνικό δίκτυο κανονισμών της FIFA ή/και της UEFA και η διαδικασία είναι αυτοματοποιημένη.
Οι κανονισμοί, όσο και αν αυτό δείχνει «αντιδημοκρατικό» είναι παντού υπόθεση
ειδικών και όχι των Μελών της Ομοσπονδίας. Αλλιώς καταλήγουν να αποτελούν
αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης.
Άρθρο 17: Η διατύπωση του ισχύοντος άρθρου για
την Ρήτρα Ανεξαρτησίας της ΕΠΟ είναι πλήρης και κατά λέξη μετάφραση της
διάταξης που υπάρχει στο καταστατικό της FIFA. Καμία περαιτέρω ερμηνεία δεν χωρεί και
καμία νεολογία ή προσαρμογή στα καθ΄ημάς δεν είναι εφικτή. Η αυθεντική ερμηνεία
του άρθρου είναι ζήτημα που αφορά αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο και κανένα άλλο
και δεν μπορεί να είναι διαφορετική από αυτή που η FIFA εννοεί και έχει διατυπώσει. Κάθε άλλη
ερμηνεία ή απόπειρα περιορισμού στα ελληνικά δεδομένα μόνο προβλήματα
δημιουργεί.
Άρθρο 20, παρ. 5: Δεν μπορεί ποτέ να υπαχθεί στα
δικαστικά όργανα της ΕΠΟ το Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου. Προφανώς, ο
λόγος υπαγωγής είναι για να στελεχώνεται και αυτό από τακτικούς δικαστές, αλλά
είναι εντελώς διαφορετική η οδός αυτή από την ίδια την ουσία του συγκεκριμένου
Δικαστηρίου, που είναι πάντα και σε όλο τον πλανήτη, διαιτητικό, δηλαδή υπάρχει
πρόεδρος και «διαιτητές» οριζόμενοι από τα εμπλεκόμενα μέρη κ.λ.π. Η περίληψη
του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου στα δικαστικά όργανα καταργεί τον
διαιτητικό χαρακτήρα του, οδηγεί σε ένα δικαστήριο διορισμένο από το κράτος,
χωρίς την επιβαλλόμενη από την FIFA
σύνθεση και ανοίγει τον δρόμο για την κατάργηση του, καθώς η FIFA ένα διορισμένο δικαστήριο δεν πρόκειται
να το δεχθεί.
Άρθρο 22: Υποχρεωτική η παράθεση όλων των απόψεων,
ώστε τα Μέλη της ΕΠΟ να αποφασίσουν για τις ψήφους. Λογικότερη φαίνεται η
περίπτωση Ε (μία ψήφο όλες οι ΕΠΣ από μια οι ΠΑΕ της SuperLeague και μια η Football League).
Άρθρο 22 , 2γ: Πρέπει να διαγραφεί και από εδώ η
πρόβλεψη για Σύνδεσμο Ερασιτεχνών Ποδοσφαιριστών
Άρθρο 23: Σε συνάρτηση με την διάταξη του άρθρου
12 είναι παντελώς λάθος η εμπλοκή της Γενικής Συνέλευσης με την διαδικασία
έγκρισης ή τροποποίησης των κανονισμών. Δεν συμβαίνει πουθενά και δεν μπορεί,
για λόγους δήθεν μεγαλύτερης δημοκρατίας, να εισαχθεί στην Ελλάδα. Δημιουργεί
μόνο χιλιάδες προβλήματα (ακόμη και ως προς τον χρόνο διεξαγωγής των
Συνελεύσεων) χωρίς να λύνει κανένα, πέρα από μια επίφαση δημοκρατίας, η οποία
θα οδηγήσει σε άλλα διαδικαστικά τερτίπια, γνωστά από το παρελθόν, που θα
ευτελίζουν τη διαδικασία. Ίσως θα μπορούσε να είναι λύση στο «πρόβλημα» η
συγκρότηση άπαξ του έτους μιας ειδικής επιτροπής από μέλη του Δ.Σ. της ΕΠΟ και ένα αριθμό προέδρων ΕΠΣ που θα κατέληγε στις
προτεινόμενες τροποποιήσεις, ώστε αυτές στη συνέχεια να εγκριθούν από το Δ.Σ.
της ΕΠΟ.
Άρθρο 27: Δεν έχει κανένα νόημα η σύγκληση
γενικής συνέλευσης κατά μήνα Δεκέμβριο κάθε έτος για ζητήματα προϋπολογισμού. Η
ΕΠΟ., όπως και όλες οι εταιρείες, ολοκληρώνουν τις διαδικασίες απολογισμού – προϋπολογισμού
κάθε έτος τον Ιούνιο και μέχρι στιγμής δεν έχει παρουσιαστεί κανένα πρόβλημα.
Αν τίθενται θέματα επικαιροποίησης των στοιχείων αυτά τα λύνει το ΔΣ της
Ομοσπονδίας με ορισμένες από πριν διαδικασίες.
Άρθρο 30: Πρέπει να παραμείνει ο αριθμός των οχτώ
(8) Μελών της ΕΠΟ για τις προτάσεις τροποποίησης του καταστατικού. Η
τροποποίηση του «ποδοσφαιρικού Συντάγματος» είναι εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση και
δεν μπορεί να κινείται από τις διαθέσεις ενός και μόνο Μέλους. Κάθε εκκίνηση
της διαδικασίας τροποποίησης του καταστατικού οφείλει να ανταποκρίνεται σε μια
στοιχειώδη, έστω, αποδοχή της πρότασης αυτής από το 10% των μελών για να έχει
μια κατ΄αρχήν νομιμοποίηση.
Άρθρο 33, 2: Η εκλογή γυναίκας στο Δ.Σ. της ΕΠΟ
είναι υποχρεωτική και δεν μπορεί ευθέως να αμφισβητείται με την αίρεση της ύπαρξης μιας
αντίστοιχης υποψηφιότητας.
Άρθρο 35, ζ: Πρόκειται και πάλι για την εμπλοκή της
Γενικής Συνέλευσης με την έγκριση κανονισμών, εξέλιξη που είναι εντελώς λάθος.
Άρθρο 37, 5: Η προτεινόμενη τροποποίηση είναι εντελώς
λάθος. Συγχέει προφανώς το δικαίωμα του Μέλους να προσφύγει στο Διαιτητικό
Δικαστήριο σε περίπτωση τιμωρίας του με το «δικαίωμα προσώπου ή οργάνου» της
ΕΠΟ να πράξει το ίδιο. Είναι ολίγον παρανοϊκό να έχει τιμωρηθεί πρόσωπο ή
όργανο για βαριά παραβίαση των καθηκόντων του και να μπορεί να προσφύγει στο
Διαιτητικό Δικαστήριο εναντίον τίνος;
Εναντίον της ΕΠΟ η οποία το διόρισε και η οποία, στη συνέχεια, αφού
εκτίμησε τις παραβάσεις στις οποίες το
πρόσωπο ή το όργανο υπέπεσε, το παύει; Δεν είναι καθόλου λογική μια τέτοια
διαδικασία και στην ουσία αφαιρεί από την διοίκηση ένα σημαντικό όπλο για να
διαχειρίζεται τις υποθέσεις της με την δική της πολιτική ευθύνη. Άλλη υπόθεση
είναι το δικαίωμα του Μέλους της ΕΠΟ να προσφεύγει κατά της τιμωρίας του και άλλο
ενός προσώπου ή ενός οργάνου της ΕΠΟ.
Άρθρο 41: Γιατί, άραγε, η Επιτροπή Εκτάκτων
Θεμάτων να αποτελείται από έξι (6) μέλη (δηλαδή το Προεδρείο;) Ο αριθμός πρέπει
να είναι μονός ( πέντε ή εφτά). Επίσης, καλόν είναι ολόκληρη ή ένα μέρος της να
εκλέγεται από τα μέλη του ΔΣ, ώστε να υπάρχει ευρύτερη αντιπροσώπευση. Είναι λάθος την Επιτροπή Εκτάκτων Θεμάτων να
τη συγκροτεί το προεδρείο της Ομοσπονδίας.
Άρθρο 42: Γιατί καταργείται η Νομική Επιτροπή;
Εκτός όλων των άλλων τη διαδικασία αναγνώρισης των σωματείων ποιος θα την
αναλάβει; Η πρόταση κατάργησης της Επιτροπής δεν έχει κανένα νόημα. Άλλωστε
θεωρείται σημαντική επιτροπή και από την ίδια τη FIFA.
Άρθρο 61, παρ. 1: Η ένταξη του Διαιτητικού Δικαστηρίου
Ποδοσφαίρου στα δικαστικά όργανα είναι εντελώς λάθος. Εκτός των άλλων αλλοιώνει
εντελώς τον διαιτητικό χαρακτήρα του. Ότι προκύπτει εκ του καταστατικού η
δυνατότητα να επιβάλλει και πειθαρχικές ποινές δεν του δίνει τον χαρακτήρα του
δικαστικού οργάνου.
Άρθρο 61, παρ. 10: Δεν είναι ποδοσφαιρικά σωστό η σύνθεση
των δικαστικών οργάνων της ΕΠΟ να ορίζεται περιοριστικά με τη συμμετοχή μόνο
τακτικών δικαστών και μάλιστα με αποκλειστική συνεργασία. Πρόκειται για την
χειρότερη μορφή υποταγής στην κεντρική κυβέρνηση και στο κράτος. Η πρόταση
μεταφέρει, στην ουσία, όλες τις δικαστικές εξουσίες του ποδοσφαίρου στην
τακτική δικαιοσύνη, δηλαδή στον εκάστοτε υπουργό δικαιοσύνης, δηλαδή στην
κυβέρνηση και εγκαταλείπει την βασικότατη αυτή αρμοδιότητα κάθε εθνικής
ομοσπονδίας ( να συγκροτεί, δηλαδή, όπως αυτή κρίνει τα δικαστικά της όργανα)
και τις αποφάσεις που αυτά λαμβάνουν σε πολιτικές, κομματικές και κυβερνητικές
ισορροπίες. Ανάλογη διατύπωση υπάρχει μόνο σε ακραία καθεστώτα, που δεν
διανοούνται να αφήσουν να λειτουργήσει οι ιδιωτικός χώρος. Μέγα λάθος η
διατύπωση. Πρόκειται για απίστευτη
υποχώρηση στις εντολές της κυβέρνησης και κάκιστη υπηρεσία στην Ρήτρα
Ανεξαρτησίας της ΕΠΟ. Η καταστατική πρόβλεψη πρέπει να μείνει ως έχει, ώστε να
μην χρειάζεται καταστατική τροποποίηση με αυξημένη πλειοψηφία για να επανέλθει.
Άρθρο 70, 6: Είναι καλύτερα να παραμείνει η σημερινή
διάταξη για να μην γίνεται κάθε φορά η διοίκηση της ΕΠΟ αντικείμενο πιέσεων για
την κατανομή των ποσοστών. Η καταστατική διάταξη έχει αυξημένο κύρος και πολύ
δύσκολα ανατρέπεται.
Άρθρο 72: Οι ανεξάρτητοι εξωτερικοί ελεγκτές
υποχρεωτικά ορίζονται από την Γενική Συνέλευση. Δεν μπορεί να πάρει την
αρμοδιότητα η διοίκηση της ΕΠΟ γιατί
τότε θα προκύψει θέμα, με την έννοια ότι δεν μπορεί οι ελεγχόμενος να ορίζει
τους ελεγκτές του.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α: ΚΩΛΥΜΑΤΑ
Η πρωτόδικη
καταδίκη οποιουδήποτε για αδίκημα σε βαθμό κακουργήματος είναι το ελάχιστο όριο
για να μπορεί να εκκινεί η διαδικασία πιθανής αντικατάστασης του. Δεν μπορεί
μόνο η δίωξη με βούλευμα να καταργεί εκλεγμένες διοικήσεις, να απαγορεύει, στην
ουσία, συμμετοχή σε εκλογική διαδικασία και να αναδιαμορφώνει, με αυτόν τον
έμμεσο και φασιστικό τρόπο, τις ισορροπίες στην ποδοσφαιρική οικογένεια. Ορθή η
προσθήκη «εκ δόλου» για τις περιπτώσεις των πλημμελημάτων.