Το ρεπορτάζ¨
α. Η απόφαση ελήφθη για να επιβεβαιώσει, σε πρακτικό
επίπεδο, την συμμετοχή των διαιτητών στην ποδοσφαιρική οικονομία. Μια συμμετοχή
εξ αντικειμένου υποχρεωτική, καθώς, έως τότε, οι "υπηρετούντες" με
κάθε ιδιότητα την εν ενεργεία τη διαιτησία ήταν οι μόνοι που δεν κατέβαλαν ούτε
ένα ευρώ στο άθλημα από την ενασχόλησή τους με αυτό και αρκούνταν μόνο στο να
εισπράττουν ( μέσω των αποζημιώσεων). Κρίθηκε (και ορθά) ότι πρέπει και οι
διαιτητές ( όπως οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές κ.λ.π.) να μετέχουν στην
οικονομία του αθλήματος, ειδικά στο πεδίο της επιμόρφωσής τους, η οποία είχε
περάσει, πλέον, στην ευθύνη των Ενώσεων - μελών της ΕΠΟ στις οποίες, άλλωστε,
ανήκαν.
β. Η απόφαση δεν τέθηκε, σε καμία περίπτωση, εν αμφιβόλω ως
προς την ουσία της. Η μελλοντική της διαμόρφωση, με την συμμετοχή, μέσω
προτάσεων, των ΕΠΣ αφορούσε, αποκλειστικά, στην πιθανή τροποποίηση του ύψους
των ποσοστών και όχι στο αν αυτά θα υφίστανται ή όχι. Άλλωστε η καταβολή του
όλα τα προηγούμενα χρόνια στους πάλαι ποτέ συνδέσμους την επιμόρφωση αφορούσε
(τυπικά). Μην αρχίσουμε να παραθέτουμε "αναμνήσεις" που
καταναλώνονταν (ουσιαστικά) τα ποσοστά αυτά.
γ. Η απόφαση, στο σύνολό της, από την ώρα που δεν ακυρώθηκε
ή τροποποιήθηκε με νεότερη εξακολουθούσε να ισχύει έως και την επικαιροποίηση
της, τον Ιούνιο 2016, με τη γνωστή διάταξη του ισχύοντος Κανονισμού Διαιτησίας,
οπότε λύθηκε και κανονιστικά κάθε απορία.
Προς τι τότε, λοιπόν, η, εντός της "εξομάλυνσης",
σχεδιασμένη και ενορχηστρωμένη αμφισβήτηση;
1. Τυπικά, αφορά στα ποσοστά που πρέπει να καταβάλλουν οι
διεθνείς διαιτητές ( και βοηθοί και παρατηρητές διαιτησίας), καθώς οι ορισμοί
της "αποζημίωσης" στο επίπεδο της FIFA/UEFA είναι διαφορετικοί από
ότι στο εσωτερικό. Στο διεθνές πεδίο ως αποζημίωση νοείται μόνο η αυστηρά
περιοριστική (και χαμηλού ύψους) καθαυτή αποζημίωση για τον αγώνα, εξαιρουμένων
των κάθε είδους άλλων ( μετακινήσεις, διαμονή, ημεραργίες κλπ), ενώ στο
εσωτερικό με τον όρο νοείται κάθε χρηματική καταβολή προς τον διαιτητή. Η
οργανωμένη και καθοδηγημένη άρνηση των
διεθνών διαιτητών να μην καταβάλλουν για τους διεθνείς αγώνες ποσοστό επί του
συνόλου των αποζημιώσεων που εισπράττουν , αλλά μόνο επί της τυπικής, για τον
αγώνα καθεαυτό, προκάλεσε σύγκρουση (με τη συμμετοχή και του κ. Κουκουλάκη
σύμφωνα με την ΕΠΣ Ηρακλείου).
2. Στην ουσία, αφορά σε μια συντονισμένη προσπάθεια να
αναστηθεί το παρανοϊκό καθεστώς των συνδέσμων διαιτητών και των αρμοδιοτήτων
που τους είχαν παραχωρηθεί (τυπικών και ουσιαστικών) κατά το παρελθόν. Το
πλήθος του κόσμου που έμεινε "άνεργο" από την περιθωριοποίηση των
συνδέσμων δεν συμβιβάστηκε ποτέ με την εξέλιξη, ούτε αποδέχθηκε τον εξοβελισμό
του (κατά τα διεθνή πρότυπα) από την ενεργή διαιτησία, για την οποία τόση
"αγάπη" αισθάνονται και τόση "φροντίδα" είναι και πάλι
έτοιμοι να της προσφέρουν.
Η νεκρανάσταση του καθεστώτος αυτού είναι η σαφής στόχευση
της αμφισβήτησης της απόφασης της ΕΠΟ του 2009, που εκδηλώνεται με κάθε
πρόσφορο μέσο, στηριγμένη στην διάταξη του νόμου Κοντονή του 2015 για το
προβάδισμα της αθλητικής νομοθεσίας έναντι του καταστατικού της ΕΠΟ. Από το
νόμο Κοντονή ξεκινάνε τόσο οι δημόσια διατυπωμένες "απαιτήσεις" του
κ. Βασιλειάδη για την διάρρηξη των σχέσεων ΕΠΟ - διαιτησίας με το αστείο
πρόσχημα της "αντικειμενικότητας στις αποφάσεις", όσο και οι κάθε
είδους προσφυγές στα πολιτικά δικαστήρια των ποδοσφαιρικών …πτωμάτων που
αυτοαποκαλούνται "ΟΔΠΕ" και "Σύνδεσμοι Διαιτητών".
Υ.Γ. Κωστάκη, αλήθεια τι λέει η FIFA για την οργάνωση και
διοίκηση της διαιτησίας; Εκείνο το άρθρο του κανονισμού διαιτησίας της FIFA
ισχύει ή όχι;