Αφιερωμένο εξαιρετικά ( και ... προφητικό)
" Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο.
Τάφερε έτσι η ζωή κι απόκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα ( και μια σύμβαση μέχρι το 2020).
και τόσο περήφανος αισθάνθηκε, που βγήκε και κάθονταν στο κλαδί καμαρωτός - καμαρωτός
Κι από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους: μπεκάτσες, τσίχλες,αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια
από μακριά τον χαιρετάνε κι από κοντά του λένε:
- Γειά σου Σταύρο
- Δεν με λένε Σταύρο. Μον΄ με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!!!
Άλλαξε όμως ο καιρός.
Να βροχές, να κεραυνοί, να χαλάζια πάει η φωλιά, πάν΄τα κοτσυφόπουλα, πάν΄όλα
Βγήκε και κάθονταν στο κλαδί μοναχός
Κι από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους: Μπεκάτσες, τσίχλες, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια
από μακριά τον χαιρετάνε κι από κοντά του λένε:
- Γειά σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!!!
- Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη
Μόνο Σταύρο με λένε. Μόνο Σταύρο.......
Διονύσης Σαββόπουλος " Τα παιδιά στο Λαύριο" (Ρεζέρβα).