Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί από κάθε ασχολούμενο με
το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο η απόπειρα ( έτσι παρουσιάζεται
τουλάχιστον) του κ. Αλαφούζου " να βρει και άλλους επιχειρηματίες για να
ασχοληθούν με τον Παναθηναϊκό και να ανοίξει την ΠΑΕ σε 4-5 συμπαίκτες"...
Πρώτον, επειδή καμία ΠΑΕ δεν είναι κλειστή από την ώρα που ο
καθένας, με την οικονομική δυνατότητα, μπορεί να καταθέσει πρόταση και να την
εξαγοράσει και δεύτερο, επειδή εξέλιπαν, με θόρυβο μάλιστα,και οι τελευταίοι τρελοί στη χώρα, ώστε ανάμεσα
τους να αναζητήσει ο κ. Αλαφούζος πιθανούς "συμπαίκτες".
Τρίτο δεν υπάρχει άλλο εκτός από την παραδοχή της απόλυτης
ήττας και την αποχώρηση από την ΠΑΕ με τη μέγιστη δυνατή δόση αυτοπροστασίας
(ηθική και οικονομική).
Κάτι, δηλαδή, σαν τους παλιούς ευγενείς, που χάνονταν ένα
δειλινό στην πεδιάδα και άφηναν πίσω τους την πληγωμένη περηφάνεια τους σαν μια
ανάμνηση της περιόδου που διαχειρίζονταν την εξουσία.
Δυσκολεύεται να το καταλάβει ακόμη, αλλά άλλη επιλογή δεν
έχει. Και το ξέρει.