Κρατικός αθλητισμός

Στη νεο - σοβιετία του Ελλαδιστάν ο κάθε Υφυπουργός Αθλητισμού υπογράφει, εν προκειμένω ο δυστυχής κ. Βασιλειάδης, προγραμματικές συμβάσεις με Δήμους (με την παρουσία των... βολευτών της περιοχής) για την ανακατασκευή του χλοοτάπητα ( στην προκειμένη περίπτωση του σταδίου της Καρδίτσας), διοχετεύοντας χρήματα του ελληνικού λαού σε ένα νεκρό, από κάθε άποψη, project, η χρησιμότητα του οπoίου είναι εξαιρετικά αμφίβολη, λόγω της κρατικής ιδιοκτησίας και της δεδομένης πολυχρησίας, αναγκασμένος, την ίδια ώρα, να χαμογελάει στο φακό για τις δημόσιες σχέσεις (τις δικές του και του δημάρχου).
Προφανώς δεν ευθύνεται ο κ. Βασιλειάδης για το καθεστώς του ... Μεγκίστου Χαϊλε Μαριάμ που επικρατεί ακόμη και στις υποδομές του ελληνικού αθλητισμού και αναγκάζει την κεντρική εξουσία να πανηγυρίζει για την υπογραφή προγραμματικών συμβάσεων ... για ένα χλοοτάπητα σε γήπεδο. Η ευθύνη βαραίνει όλους εκείνους που τα προηγούμενα χρόνια αποθέωσαν την κρατικίστικη λογική του αθλητισμού με τα κρατικά γήπεδα, τα κρατικά γυμναστήρια, τα κρατικά κλειστά και ανοιχτά στάδια, τους κρατικούς αθλητές και τις κρατικές διοικήσεις των γηπέδων και των Ομοσπονδιών.
Ένα κρατικό αλισβερίσι με κρατικούς, και μη, οικονομισάριους, που όμοιό του δεν συναντάει κανείς πλέον ούτε στην Ρωσία του Πούτιν, ζει και βασιλεύει, εν έτει 2017, στον πολύπαθο ελληνικό αθλητισμό σε πείσμα κάθε εξέλιξης στον υπόλοιπο πλανήτη, που αποφάσισε νωρίς-νωρίς πως ο αθλητισμός είναι υπόθεση κυρίως του ιδιωτικού χώρου της κοινωνίας και δεν κρατικοποιείται (γιατί έτσι καταλήγει να χρησιμοποιείται, σε μια αστεία εκδοχή, ως ιδεολογικός μηχανισμός εθνικιστικών διαστάσεων με αναφορές στην "ψυχή των Ελλήνων" και άλλα, ανάλογα, καταπληκτικά).
Διατεθειμένος να υπονομεύσει αυτή την παρανοϊκή λογική πρέπει να εμφανίζεται ο κ. Βασιλειάδης, για  να αποκαταστήσει την λειτουργική επαφή της αγοράς και των επιχειρήσεων με τον αθλητισμό και τις υποδομές, να οργανώσει την σύγχρονη σχέση του επενδυτή με τον αθλητικό χώρο και να διευκολύνει, θεσμικά, την αθλητική επιχειρηματικότητα στα πρότυπα του δυτικού κόσμου.
Κι όχι να καταναλώνει τη ζωή του διορίζοντας κομματικές διοικήσεις στα γήπεδα, δεχόμενος βουλευτές για παράπονα, αιτήματα και υπογραφές με φωτογραφίες ή αναγκαζόμενος να αρνείται την κρατική συμμετοχή σε κάποιο έργο με τον κίνδυνο να δυσαρεστήσει την εν δυνάμει κομματική πελατεία.
Έχει τα κότσια ο κ. Βασιλειάδης, νέος άνθρωπος κατά τα άλλα, να μετακινήσει, έστω βίαια αν απαιτείται, τον ελληνικό αθλητισμό από την Μπρεζνιεφική μακαριότητα του κρατικού ιδεολογικού μηχανισμού στην λειτουργική αυτοσυντήρηση του, μέσω της διασυνδεδεμένης σχέσης του με τις επενδύσεις και την πραγματικότητά τους;

Αν δεν τα έχει τι κάθεται και κάνει κάθε μέρα στο γραφείο του; Μνημόσυνο στον Σουσλόφ;