Την ίδια ώρα όμως υποκύπτει πλήρως στην γοητεία της
διεύρυνσης της επιρροής της παράταξης του, συνομιλώντας
κατ΄ιδίαν με κάποιες από αυτές (όσες του λένε ότι δεν ανήκαν στον σκληρό πυρήνα
των "κακών"), χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα να τάζει οφίτσια σε ένα
απώτερο μέλλον στον οποίο υποτίθεται ότι αυτός θα είναι πρόεδρος στην ΕΠΟ και η παράταξή του διοίκηση στην Ομοσπονδία.
Κανένα πρόβλημα δεν θα υπήρχε στη διαδικασία αυτή αν
εξελίσσονταν σε ένα κανονικό διοικητικό περιβάλλον με σταθερές θεσμικές δομές
και λογικό επίπεδο αντιπαράθεσης πολιτικών και προσώπων.
Σήμερα, στο καθεστώς
που βιώνει το ελληνικό ποδόσφαιρο και ειδικά η ΕΠΟ κάθε ανάλογη διάθεση μοιάζει
παρανοϊκή, καθώς το διακύβευμα είναι άκρως σοβαρότερο και αφορά στην ίδια την
ύπαρξη των Ενώσεων, που αποτελεί προϋπόθεση της εκλογικής τους επιρροής.
Σήμερα κανείς δεν δικαιούται να επιλέγει ή να συμπεριφέρεται
( ο ίδιος ή τα παπαγαλάκια του) ως εν δυνάμει πρόεδρος σε μια περίοδο
ποδοσφαιρικής κανονικότητας για ένα απλό λόγο. Επειδή ζει σε ένα καθεστώς
απόλυτης ρευστότητας και αγνοεί παντελώς
τι θα ξημερώσει στο πεδίο του καταστατικού και των κανονισμών, ειδικά από την
ώρα που ο "Κωστάκης" είπε, καθαρά και ξάστερα, ότι το θέμα αυτό θα το
χειριστούν οι νομικοί που ο ίδιος (δηλαδή οι πολιτικοί και επιχειρηματικοί του
φίλοι) επέλεξε.
Τρεις εντελώς άσχετοι από την ποδοσφαιρική λογική, τους
στόχους και τα δεδομένα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, που μεγάλωσαν με την εικόνα
του κράτους - αφέντη, την υπηρέτησαν με συστηματική προσήλωση και δεν πρόκειται να μετακινηθούν ούτε πόντο
από το σύνταγμα και τους νόμους υπάρχει ποτέ η παραμικρή περίπτωση να
θεσμοθετήσουν τη Ρήτρα Ανεξαρτησίας της ΕΠΟ;
Σε αυτό το μαύρο καθεστώς που έχει πλέον εγκατασταθεί στην ΕΠΟ
κανείς δεν δικαιούται να ενεργεί με γνώμονα ένα στενό, παραταξιακό συμφέρον, τα
όρια του οποίου είναι απολύτως άγνωστα, καθώς υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να μην
υφίστανται καν στο νέο θεσμικό τοπίο που ετοιμάζεται. Είναι μια κάκιστη εξέλιξη αυτή που έχει σημειωθεί για την οποία μεγάλο
μερίδιο ευθύνης φέρει ο ίδιος ο Γραμμένος και οι φίλοι του με τις προσφυγές που
κατέθεταν στο Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου για την ακύρωση των εκλογών.
Είναι, λοιπόν, δυνατόν τώρα που "όλα τα πλάκωσε η
μαυρίλα" ο ίδιος να επιχαίρει για μια εκλογή σε έναν αθλητικό οργανισμό δημοσίου δικαίου όπως η ΕΟΕ, όπου ουσιαστικά η ομοσπονδία ποδοσφαίρου δεν έχει ουσιαστικό ρόλο, και να πιστεύει ότι αυτό είναι
πρόκριμα εκλογής στη θέση του προέδρου της ΕΠΟ και στη διαδικασία αυτή να
απομονώνει ενώσεις ή να θεωρεί ότι τις έχει στο τσεπάκι του;
Πόσο μακριά από την
πραγματικότητα ζει;